Na onze campagne tegen het gebruik van pijn en dwang in de paardensport bleef het angstvallig stil vanuit Stichting Sectorraad Paarden. Een gemiste kans, want de Sectorraad had juist zelf de aandacht op bestaande paardenwelzijnsproblemen kunnen vestigen.
Met behulp van een recent opgerichte taskforce lijkt het plan van de raad om de kritische berichtgeving te overstemmen met een stortvloed van positieve berichten over de paardensport.
Jumping Amsterdam overtreedt de regels
Het is jammer dat de raad niet zelf benadrukt dat de regels op Jumping Amsterdam openlijk werden overtreden zonder dat iemand hier tegen optrad. Zo was duidelijk zichtbaar dat de neusriem bij meerdere paarden te strak was aangespannen. Een zware overtreding volgens artikel 46 van het wedstrijdreglement van de KNHS. Dit zou direct moeten leiden tot diskwalificatie. Verder werd er geprikt met sporen, hard aan het bit getrokken en ver achter de loodlijn gereden (de kin op de borst getrokken).
Ontkennen en negeren
De sector kiest er voor om collectief de oogkleppen op te houden. Sommige paardenmedia refereren nog zijdelings aan de campagne van Dier&Recht, maar daarnaast klinkt vooral de loftrompet over de prachtige sportieve prestaties op Jumping Amsterdam. Ook topruiters posten niets dan positieve berichten over het evenement. Voor de buitenwereld mag het duidelijk zijn: er is uiteraard helemaal niets aan de hand binnen de paardensport.
Pijnsignalen paard
Wij vinden het schokkend dat mensen, die claimen veel van paarden te houden, pijnsignalen van dit dier niet lijken te herkennen. Uit diverse onderzoeken blijkt dat ruiters zich niet bewust zijn van verwondingen in de mond van hun paard. Pijngezichten worden gebagatelliseerd als momentopnames, of weggezet als 'een serieus kijkend paard'. Wetenschappelijk bewijs voor problemen met de neusriem en het bit wordt structureel genegeerd.
Martelwerktuigen
Uit onderzoek blijkt dat met name bitten met hoge tongboog, hefboomwerking, de stang- en trens combinatie, hackamores met lange scharen ware martelwerktuigen zijn voor de gevoelige mond van het paard. Paarden laten pijnuitingen niet horen, maar tonen pijn wel degelijk. Misschien minder opvallend, maar toch duidelijk waarneembaar als je weet waar je op moet letten (zie foto’s).
Wetgeving voor pijnloze alternatieven
Het is eveneens duidelijk waarneembaar dat de paardensector zelf niet in staat (of van plan) is om de misstanden in de paardensport aan te pakken. Wij krijgen berichten toegestuurd van betrokkenen die al sinds de jaren '90 roepen dat er problemen zijn met de neusriemen, bitten en het rijden van rollkur (met de kin op de borst). Daarom roepen wij minister Schouten op om heldere wetten op te stellen voor de bescherming van paarden.
Dieren pijnigen heeft niets te maken met sport. Daarnaast zijn er voor ruiters genoeg alternatieven om een paard te berijden zonder pijn te veroorzaken. Vind jij ook dat er geen plaats is voor pijnlijke dwangmiddelen in de paardensport? En ben je vóór diervriendelijkere alternatieven? Teken nu de petitie!
