Dolblij is Carolien in 2012 met haar golden retriever Kate. Wat een vrolijke en lieve hond! Tot na 3,5 jaar aan het licht komt dat Kate epilepsie heeft. ‘Fokkers nemen bewust risico’s en proberen ziektes te verdoezelen. Omdat er groot geld mee wordt verdiend.’
Carolien is gek op golden retrievers. Ze bracht er de afgelopen decennia zelf al vier nestjes van groot. ‘Elke keer hield ik een teefje voor een volgend nestje,’ vertelt ze. ‘Ik controleerde de afstamming van de reu altijd zorgvuldig om niet te fokken met lijnen waarin bijvoorbeeld epilepsie voorkwam. Mijn pups waren altijd gezond. Alleen in het laatste nest was geen geschikt teefje om mee door te gaan. Dan koop ik er een, dacht ik.’
Een epileptische aanval
Na een periode van oriënteren ging Carolien in 2012 in zee met de kennel ’t Keijsershof. ‘Hun honden zagen er prachtig uit op de shows. De website leek eerlijk en professioneel. Ik dacht: dat zit wel goed. Zo werd ik de baas van Kate. Ik was dolblij. Kate was vrolijk, slim en lief. En ze deed het hartstikke goed op de training. Ze had er zoveel lol in, dat ik besloot een jaar langer te wachten met fokken dan ik van plan was geweest. Ik wilde haar routine niet onderbreken.’
‘Een gelukkig besluit, bleek achteraf. Want wat gebeurde er toen Kate 3,5 jaar oud was? Op een dag viel ze, terwijl ze stond te eten, zomaar achterover. Haar ogen draaiden weg, ze leek te stikken. Het bleek een epileptische aanval. In tien dagen kreeg ze het nog drie keer. Mijn wereld stortte in. Stel je voor, dacht ik, dat Kate ook nog pups had gehad!’
Fokkers proberen eigenaren het zwijgen op te leggen
Carolien had de fokker eerder een positief bericht over Kate geschreven. ‘Natuurlijk bracht ik ze nu van dit nieuws op de hoogte. Maar deze informatie kwam hen duidelijk niet uit. Ze deden er niets mee. Integendeel. Toen ik er op andere platforms aandacht voor vroeg, zeiden ze dat Kate epilepsie had gekregen doordat ze bijna gestikt was.’
‘Het is niet alleen deze fokker die zo doet, het blijkt veel vaker voor te komen. Fokkers doen er alles aan om andere verklaringen voor de epilepsie te vinden of eigenaren die erover vertellen het zwijgen op te leggen.’
Steevast dezelfde kliek op hondenshows
‘Waarom? Om door te kunnen fokken met dezelfde lijnen, omdat ze heel veel geld verdienen met hun honden. Ook via hondenshows. Je ziet daar steevast dezelfde kliek van fokkers, bestuurders en artsen. Ze weten dat ze fouten maken en grote risico’s nemen in de fok, maar houden elkaar de hand boven het hoofd om ermee door te kunnen gaan. Groot geld en een schoon geweten gaan kennelijk lang niet altijd samen.’
Moet ik Kate in laten slapen?
Inmiddels is Carolien tien jaar verder en twaalfduizend euro armer. ‘Ik heb al zoveel medicijnen geprobeerd,’ zegt ze. ‘Elke keer hoop ik weer dat het beter wordt. En elke keer tijdens een aanval vraag ik me af of ik Kate niet beter in kan laten slapen. Zelf lijkt ze zo’n aanval snel vergeten. Dan likt ze mijn oor en loopt ze blij te kwispelen. Maar ik weet wat ze in heeft moeten leveren. Zwemmen en trainen bijvoorbeeld, waar ze zoveel van hield, dat kan niet meer.’
Waarom fokken met halfbroers en -zussen van honden met epilepsie?
In de verre toekomst zal er misschien een DNA-test zijn waarmee epilepsie in de afstamming kan worden aangetoond, zo hoopt Carolien. Op dit moment is die er niet en moet de sector varen op gezond verstand en menselijkheid. Volgens de wet is fokken met halfbroers en -zussen van honden met epilepsie alleen toegestaan als de ziekte niet in de lijn van de andere hond zit waarmee je fokt. ‘Dat weet je meestal niet zeker,’ zegt Carolien, ‘dus is er altijd een groter risico op pups met epilepsie. Waarom zou je het dan doen?’
Voor Kate is het te laat, maar niet voor toekomstige generaties. Carolien doet daarom een oproep aan alle fokkers, artsen, verenigingen, kopers en bezoekers van hondenshows. ‘Denk na. Laat de gezondheid van de hond voorop staan. Communiceer met elkaar als er ziektes bekend zijn. Wees eerlijk!’
Meer weten over het voorkomen van epilepsie bij rashonden? Lees hier.
