Mijn naam is Sonja, en samen met mijn man heb ik een bordercollie van 8,5 jaar oud. Nalani was 1,5 jaar oud toen ze haar eerste aanval kreeg. Sindsdien staat onze wereld op z’n kop. We kunnen nooit meer onbezorgd genieten van ons meisje. We staan altijd ‘aan’ en zijn voorbereid op een volgende aanval. Graag neem ik je mee in de wereld van onze hond met epilepsie en laat ik je zien welke gevolgen deze ziekte heeft voor haar en haar baasjes.
8 augustus - Waterpret
Nalani is dol op water! Er kan geen plas liggen of ze moet er doorheen. En niet één keer, maar een heleboel keer. Ook houdt Nalani erg van zwemmen. Met een bal in het water is ze het allermeest in haar element. Dan is ze onvermoeibaar.
Maar daar komt meteen het probleem: door haar enthousiasme heeft ze geen rem en blijft ze doorgaan. Ik daarentegen, ben bij elke gooi van de bal bang dat ze een aanval krijgt en dan kopje-ondergaat. Ze wordt steeds eerder moe en gaat dan langzamer zwemmen. Ik heb geprobeerd om de bal maar een klein stukje het water in te gooien, maar dan is ze steeds teleurgesteld. En als ik dan per ongelijk te ver gooide, ging mijn hart vreselijk te keer.
Daarom heb ik een zwemvestje voor haar gekocht, met het idee dat ze lekker kan zwemmen en ik niet meer bang hoef te zijn als ze wat verder weggaat. Mocht ze nu een aanval krijgen dan gaat ze in ieder geval niet direct kopje-onder. Dat is een fijne gedachte. Ik kan niet wachten om weer naar het water gaan en haar ongedwongen te laten zwemmen. Hopelijk krijgen we allebei weer het plezier in het waterspel terug.
Erfelijke epilepsie is een akelige aandoening die veel voorkomt onder rashonden. Deze ziekte is sterk terug te dringen door niet te fokken met lijders en dragers. Fokkers weten niet altijd of hun honden pups met epilepsie hebben voortgebracht. Ons openbare meldpunt brengt daar verandering in.
Heb jij een rashond met epilepsie (gehad)? Meld het! Alleen samen krijgen we epilepsie onder controle.
27 juli - Glazen bol
Sinds november brengen we ongeveer om de twee weken een bezoek aan de dierenarts. Nalani heeft jeuk. Hele erge jeuk.
De hele dag (en nacht) roep ik “Niet doen, meisje” tot “HOU NOU EENS OP!” Waarna ik mij schuldig voel omdat zij er natuurlijk niets aan kan doen. Als je jeuk hebt moet je krabben, wordt er gezegd. En dat doet Nalani dan ook, op het obsessieve af. Als ik haar krabben of bijten probeer te onderbreken dan hoort ze me niet. En als ik haar aanraak om het krabben te stoppen dan laat ze haar tanden zien. Zo gefrustreerd is ze!
De afgelopen maanden hebben we van alles geprobeerd: speciaal voer, kalmerende shampoo, pilletjes, een injectie . Samen met de dierenarts was het een enorme zoektocht. Ondertussen weten we waardoor het komt. Door alle epilepsiemedicatie is het immuunsysteem van Nalani totaal van slag. Dat klinkt best begrijpelijk als je weet dat Nalani humane medicatie krijgt voor haar epilepsie, en ook nog poeder voor haar darmen om de vele ontstekingen tegen te gaan .
Nu hebben we opnieuw speciale shampoo en krijgt Nalani een ander soort injectie . Hopelijk gaat dit haar rust brengen. Wat zou het af en toe fijn zijn om een glazen bol te hebben…
13 juli 2022 – Spelen met de bal
Ondanks alles is Nalani (nog steeds) een blije hond. Ze haalt graag speeltjes op en doet perfecte gehoorzaamheidstraining. Ze houdt van zwemmen en rent als een dolle door het bos.
Haar favoriete speeltje is toch wel een bal. Als pup vond ze het al heerlijk om achter ballen aan te rennen. In mijn omgeving heb ik de ballen gevraagd die voor tennis niet meer voldoen, maar die voor Nalani nog een feestje waren. Wat wij niet wisten (even ter waarschuwing voor andere hondeneigenaren) is dat kauwen op een tennisbal slecht is voor het gebit. Als er zand aan de tennisbal zit, verandert de structuur in een soort schuurpapier. Omdat Nalani haar hoektanden hier deels door zijn afgesleten, gingen we op zoek naar een andere bal.
De bekende oranje bal kwam in huis en die was nóg leuker dan een tennisbal. Nalani kon er nog beter achteraan rennen want deze bal stuitert flink over het veld. Dolle pret! Door haar enthousiasme kwam Nalani zó hoog in haar energie dat ze tot onze schrik een epileptische aanval kreeg. Ik was met mijn zoon met haar aan het spelen en zie haar ineens liggen. We dachten nog dat ze het warm had, maar al gauw was het duidelijk: schuimbekkend en fietsend lag ze daar. Wat een schrik.
Zomaar middenin je lievelingsspel omvallen en daarna zo moe en gedesoriënteerd zijn dat je niet meer weet waar je bent, dat is ook voor een hond een trauma. We hebben allerlei soorten ballen geprobeerd, maar steeds kreeg ze aanvallen. Sindsdien durven we niet meer gezellig met haar te ballen. Heel af en toe mag ze nog wel eens een bal halen van haar vriendjes. Maar dan dichtbij en niet te vaak zodat we haar in dit spel een beetje kunnen begrenzen en ze niet te enthousiast raakt (wat best lastig is voor een bordercollie).
Dit was de eerste van vele spellen die we niet meer onbezorgd met Nalani kunnen doen. We zijn steeds aan het aanpassen wat nog wel mogelijk is zodat we samen met Nalani nog zoveel mogelijk plezier kunnen beleven.
30 juni 2022 – De eerste aanval
De eerste aanval herinner ik mij nog goed. Nalani was 17 maanden. Ik zie haar plotseling achterover hellen en trillen. Ze schudt met haar hele lijf, komt weer in een normale positie en helt weer achterover. Dat blijft zo doorgaan terwijl ze veel kwijlt.
Ik ben enorm in paniek omdat ze niet op mij reageert. Gelukkig kan ik helder genoeg nadenken om mijn telefoon te pakken en Nalani te filmen. Met Nalani – en mijn telefoon – ga ik snel naar de dierenarts. Die herkent de aanval niet en denkt dat het misschien eenmalig is.
Maar dat is het niet. De volgende dag komt de volgende aanval. Deze duurt nog veel langer. Ik ben er absoluut niet gerust op dat het hierbij blijft. Van een kennis die diergeneeskunde studeert hoor ik over de specialist Paul Mandigers. Ik stuur hem het filmpje op en hij herkent meteen partiële epilepsie.
Dr. Mandigers onderzoekt Nalani en schrijft Nalani medicijnen voor. We schrikken flink van de rekening. Wat een geld! Als de medicatie blijvend is moeten we daar in onze uitgaven rekening mee gaan houden, anders kunnen we het niet opbrengen.
14 juni 2022 – Hoe het begon
Ruim 8 jaar geleden zocht ik op internet naar een hond. En ik vond Nalani. Ze was een prachtig pluizenbolletje. Ik was meteen verliefd. We zijn een paar keer bij het nestje gaan kijken en ik kon niet wachten totdat ze ‘thuiskwam’. Toen ze 8,5 week oud was mochten we haar ophalen. We betaalden veel geld voor Nalani. We waren totaal onwetend, hadden niets uitgezocht en niets bekeken. Ze had een stamboom, dus dachten we dat het wel goed zou zijn. Maar dat bleek niet zo te zijn…
