Joyce Azzarito is een groot liefhebster van dwergkeesjes. Ze vertelt over haar eigen hondjes, en hoe bevattelijk het ras is voor de ziektes chiari malformatie en syringomyelie. Samen met anderen richtte ze een Facebookgroep op om andere hondeneigenaren over deze vreselijke ziektes te informeren en hen te helpen.
Sima, mijn eerste dwergkees
Vijf jaar geleden zag ik op internet voor het eerst een dwergkees. Ik was meteen verliefd op dit ras, vooral vanwege het prachtige uiterlijk. Ik werd lid van een Facebookgroep over dwergkezen en ben fokkers gaan benaderen. Ik kwam uit bij een fokker in Bulgarije. Daar heb ik mijn eerste dwergkees gekocht: Sima, een hondje met stamboom. Ik was in die tijd wel bekend met patella luxatie bij kleine rassen, maar van andere ziektes had ik nooit gehoord.
Verschijnselen die ik niet thuis kan brengen
Toen Sima zes maanden oud was, liet ze dingen zien die ik niet thuis kon brengen. Als ze bij me op schoot zat, zat ze zich nogal eens te krabben. Ik heb haar regelmatig gecontroleerd op vlooien, maar die waren er niet. Soms krabde ze met haar achterpootje naast haar lijfje in de lucht. Ik hoorde haar weleens zachtjes kreunen als ik haar op schoot had. Heel zachtjes piepen. Ze was vaak onrustig en likte in de lucht. Als we met haar gingen wandelen, zakte haar lijfje na een paar minuten helemaal scheef. Ik had geen idee waar deze verschijnselen op wezen.
Sima heeft chiari malformatie en syringomyelie
Ik ben met haar naar de dierenarts gegaan om haar te laten onderzoeken vanwege het scheeflopen. Ik dacht dat ze last had van haar heupen of knieën. Haar heupen waren in orde, haar knieën niet: ze had patella luxatie. Maar dat was geen verklaring voor het scheeflopen.
Naar aanleiding van haar andere symptomen wees de dierenarts me op de ziektes chiari malformatie en syringomyelie. Ik ging informatie inwinnen en maakte uiteindelijk een afspraak voor een MRI-scan SM/CM. Sima was toen veertien maanden oud. Uit de scan bleek dat ze beide ziektes had. Al haar symptomen werden daardoor verklaard.
Keeshond Gigi verandert van een vrolijke, sociale hond in een angstbijter
Naast Sima had ik nóg een keeshond in huis: Gigi, een keeshond/chihuahua-kruising. Gigi was tot haar derde jaar een vrolijke, sociale hond. Daarna veranderde ze geleidelijk. Ze werd onzeker, angstig en een angstbijter. Ze was vaak onrustig, schudde met haar kop en was veel in de lucht aan het likken en happen. Omdat ik inmiddels bekend was met chiari malformatie en syringomyelie, en wist dat daar vaak gedragsverandering bij komt kijken, liet ik ook bij haar een MRI-scan doen. Ze was toen vier jaar oud.
Gigi heeft chiari malformatie – medicatie helpt niet
Ze bleek te lijden aan chiari malformatie. Hoewel ze medicatie kreeg, werden haar symptomen steeds heftiger en frequenter. Ze lag vaak in haar eentje onder het gordijn, schudde met haar koppie, likte aan haar poten en in de lucht. Ze werd steeds agressiever naar soortgenoten, en beet dan ook. Ook gaf ze af en toe een harde gil, die uit het niets leek te komen. Vaak hoorde ik haar diep zuchten. Het werd me duidelijk dat ik een heel moeilijke beslissing moest gaan nemen. Ik heb haar in laten slapen. Gigi is niet ouder dan zes jaar geworden. Chiari malformatie wordt vaak onderschat en in mijn ogen niet serieus genoeg genomen. Het kan veel pijn en andere klachten geven, en bovendien syringomyelie veroorzaken.
Dit ras is niet gezond
Sinds 2016 heb ik een stichting die keeshonden herplaatst, waardoor er in de loop der jaren nog meer dwergkeesjes op mijn pad zijn gekomen. In totaal heb ik vijf dwergkeesjes (met stamboom) in huis genomen; alle vijf hebben ze een scan gekregen, en alle vijf bleken ze chiari malformatie en syringomyelie te hebben. In mijn ogen is dit geen pech of toeval. Dit ras is niet gezond.
Emotioneel zwaar
De zorg voor hondjes met deze ziektes is erg zwaar, vooral in emotioneel opzicht. De ziektes uiten zich in aanvallen, de symptomen zijn niet de hele dag aanwezig. Dat maakt het moeilijk je erop in te stellen. De ene dag spelen ze en de andere dag willen ze alsmaar slapen. In de avonduren zie ik de meeste symptomen. Mijn dwergkeesjes krijgen elke dag medicatie om hun klachten te verlichten, maar bij sommige nemen de klachten alleen maar toe. Je hebt dan geen andere keuze dan ze in te laten slapen.
Dat honden heel hard voor zichzelf zijn, maakt het voor een baasje extra lastig om met deze ziektes om te gaan. Een hond zal niet snel gillen of janken van de pijn. Je kunt er dus niet van uitgaan dat het pas tijd is om ze in te laten slapen als ze gaan gillen of janken. Je bent als baasje vaak bezorgd dat ze meer pijn hebben dan ze laten zien. En je vraagt je af of je er wel goed aan doet om ze met deze ziektes te laten doorleven…
Het enige wat je kunt doen, is goed observeren en naar je gevoel luisteren. Uiteindelijk moet je de beslissing nemen die voor je hondje het beste is – ook al bloedt je hart.
Facebookgroep over deze vreselijke ziektes
Samen met mijn collega’s Debora en Mandy ben ik een groep begonnen op Facebook om mensen bewust te maken van deze ziektes, en om informatie en hulp te bieden. Ook Debora en Mandy hebben keeshonden met chiari malformatie en syringomyelie. Ze hebben vorig jaar drie hondjes in moeten laten slapen wegens deze ziektes. Een van die hondjes, een keesje zonder stamboom, was vier jaar oud. De andere twee, beide mét stamboom, waren anderhalf en twee jaar oud.
Rassen waarbij deze ziektes voorkomen
Chiari malformatie en syringomyelie zijn vreselijke aandoeningen, die we steeds vaker zien: bij keeshonden, maar ook bij andere rassen en kruisingen met deze rassen.
Het gaat om onder meer de volgende rassen: chihuahua, dwergkeeshond (ook wel ‘pomeriaan’ genoemd), kleine keeshond, middenslag keeshond, Yorkshire terriër, kleine griffon, maltezer, king charles spaniël, dwergteckel, bichon frisé, mopshond, shih tzu, havanezer, Staffordshire bulterriër, pekingees, Franse buldog, Japanse spaniël, Boston terriër, toypoedel, dwergpoedel. Incidenteel worden deze ziektes ook gezien bij de jackrusselterriër en de dwergpincher.
‘Pomeriaan’ is geen rasnaam
Wat ik belangrijk vind om te vermelden is dat de dwergkees in het Engels ‘pomeranian’ genoemd wordt, waardoor in Nederland de benaming ‘pomeriaan’ is ontstaan. Die naam wordt vooral gebruikt door handelaren en broodfokkers. Het is geen officiële rasnaam! De juiste naam is ‘dwergkees’.
Als baasjes tot onderzoek verplicht, ook als er geen zichtbare symptomen zijn
Ook als er geen zichtbare symptomen zijn, kunnen de ziektes aanwezig zijn. Ik vind dat wij baasjes het aan onze honden verplicht zijn om ze medisch te laten onderzoeken. Mochten ze inderdaad ook lijden aan (een van) deze vreselijke ziektes, dan kunnen ze in ieder geval de medicatie krijgen die ze nodig hebben. Gelukkig bestaat de mogelijkheid om bij een aantal klinieken een MRI-scan te laten maken tegen gereduceerd tarief. Alle informatie is te vinden in de groep op Facebook.
