Ik, Stephanie, deel mijn verhaal over Mylo, om mensen bewust te maken van ziektes die bij dwergrassen/toybreeds veel voorkomen. Helaas zijn veel dierenartsen en hondenbaasjes hier niet altijd van op de hoogte. Het gaat om chiari malformatie (CM), waarbij de kleine hersenen door het achterhoofdsgat uitpuilen, en om syringomyelie (SM), waarbij er vocht in het ruggenmerg zit.
Mijn hondje krijgt dat niet
Tijdens mijn skivakantie in maart 2020 ontmoette ik een schattig hondje, een dwergkees, ook wel ‘pomeranian’ genoemd. Ik was er meteen weg van en begon aan mijn zoektocht naar net zo’n hondje. Ik las me in over het ras en kwam aan de weet dat ze last kunnen hebben van patella luxatie (loszittende knieschijven), BSD (black skin disease/alopecia) en trachea collaps (luchtpijpproblemen). Ik dacht, net als bij mensen, je kan een keer pech hebben en een hondje krijgen met een gezondheidsprobleem maar je gaat natuurlijk van het positieve uit.
Eindelijk een puppy
In mei 2020 kreeg ik een appje van een tussenpersoon uit Amsterdam die met verschillende fokkers in Rusland contact heeft. Die deelde mee dat ze pupjes met officiële stambomen had en dat ik snel moest komen kijken. Ik wist dat ik beter kon wachten, maar de verleiding om te gaan kijken was te groot en zo ontmoette ik Mylo. Hij was die dag samen met zijn zusjes aangekomen uit Rusland en ik was op slag verliefd. Ik moest wel snel beslissen en zo werd ik niet veel later een trotse hondenmama…
Omdat ik nog nooit eerder een hondje had gehad, heb ik me gelijk ingeschreven voor een puppytraining. Mylo was supersociaal, leergierig en altijd vrolijk. Iedereen in mijn omgeving was dol op mijn lieve fluffy witte hondje. Ook op straat en in mijn buurt wilde iedereen kennismaken met mijn kleine deugniet.
Onderbuikgevoel
In een van de dwergkees-Facebookgroepen ging het een keer over CM en SM. Daar las ik voor het eerst over deze aandoeningen. Ik werd erg verdrietig van die verhalen. Hondjes die hieraan lijden hebben veel (hoofd)pijn maar het is lastig om dit te herkennen. Waarom had ik hier nog niet eerder informatie over gevonden?
Mijn intuïtie zei dat er iets niet klopte, maar Mylo was groter dan normaal voor zijn ras en had geen van de symptomen die er beschreven stonden, zoals krabben, sleetje rijden, schuren en wrijven langs oppervlakken, of met hoofdje omhoog slapen. Wel hadden Mylo en z’n zusjes vanaf dag één een best pittig karakter…
Met oud en nieuw, kort voor zijn eerste verjaardag, zag ik voor het eerst een ‘agressieaanval’. We waren bij vrienden thuis en hij begon te grommen. Omdat ze een kindje hadden, heb ik hem toen opgetild en naar huis gebracht. Hij was woest en in alle staten. Ik dacht dat hij overprikkeld was doordat hij niet in z’n eigen huis was en het iets te druk voor hem was geweest.
Agressief gedrag
Tijdens het wandelen kon hij ook soms raar reageren, dan wilde hij niet meer vooruit of hij weigerde over te steken. Vervolgens begon hij ook in huis soms heftig te reageren op kleine dingen, zoals bijvoorbeeld op de bel, of als ik onverwacht iets in zijn buurt deed. Dan begon hij te happen of te grommen. Als bezoek langer bleef, werd Mylo agressief. Toen heb ik een gedragstherapeut langs laten komen. Die zei dat hij onzeker was en ik hem moest afleiden met snoepjes of gewoon in z’n bench stoppen wanneer er iemand langskwam.
Steeds meer gedragsproblemen
Tijdens mijn vakantie naar Mallorca werd het me duidelijk dat er echt iets niet goed zat. M’n zusje had haar pup meegenomen en Mylo viel hem zomaar aan. Met veel geduld lukte het om ze toch samen te laten zijn. Toen ik terugkwam ben ik meteen naar de dierenarts gegaan.
Mijn dierenarts destijds adviseerde om hem te laten castreren vanwege zijn ‘dominantie’ en dacht niet aan CM/SM, maar ik was ervan overtuigd dat er meer aan de hand was en eiste een doorverwijzing naar Arnhem, waar dierenarts Paul Mandigers werkt. Hij is specialist op het gebied van chiari malformatie en syringomyelie.
Scan van zijn hersenen, en dan de uitslag: de ergste vorm van chiari malformatie
Op 11 juni dit jaar stond de afspraak voor een scan in het dierenziekenhuis. Ik was mega-zenuwachtig. Volgens dr. Mandigers hoorde agressie niet bij CM of SM en hij dacht aan epilepsie of een hersentumor. Daarom kreeg Mylo een volledige MRI.
Toen hij terugkwam met de uitslag, ‘CM2, en de ernstigste afwijking die ik tot nu toe in een dwergkees heb gezien’, zakte de moed mij in de schoenen. Mandigers adviseerde om meteen met amitriptyline (een antidepressivum dat angsten onderdrukt) te beginnen en te kijken of die behandeling zou helpen.
Pijn bestrijden
Vanaf dag vier van de medicatie zag ik Mylo heel snel achteruitgaan, hij kreeg een soort van psychoses waar hij moeilijk uit kwam. Hij begon dan naar zichzelf te grommen in de spiegel. Ik kon niet eens meer langs hem lopen zonder aangevallen te worden. Op de goede momenten was hij dan ineens weer lief, aanhankelijk en speels, maar dit kon zomaar omslaan.
Via de Facebookgroep had ik de tip gekregen om CBD-olie te proberen om z’n pijn te bestrijden. Helaas hielp dit ook niet en kwamen zijn aanvallen toch nog elke dag terug en soms zelfs meerdere keren. Vanaf het moment van de uitslag heb ik bijna dagelijks contact gehad met dierenarts Delphine van HomeVet (zo’n lieve en betrokken persoon!) en die bevestigde dat Mylo heel veel pijn had en dat hij ondanks alle liefde en moeite die ik erin zou steken, niet beter zou worden. Het enige wat hem zou helpen was eeuwige rust…
Die moeilijke beslissing hing me als het zwaard van Damocles boven het hoofd. Totdat Mylo na een hele fijne lange wandeling een mega-aanval kreeg. De geluiden heb ik opgenomen met mijn telefoon en ik huil nog steeds elke keer als ik ernaar luister. Het was duidelijk dat hij niet lekker in z’n vel zat en dat dit niet over zou gaan.
En dan is het afscheid onvermijdelijk…
De volgende ochtend besloot ik om Delphine langs te laten komen om Mylo in te laten slapen. Ze zei: ‘Je hebt alles gedaan wat je kon doen voor hem, het is oneerlijk vanwege z’n jonge leeftijd en hij is prachtig. Het breekt mijn hart maar dit is echt het beste wat je kan doen voor hem.’ Hij is rustig gegaan in mijn armen, met heel veel knuffels en kusjes.
De hondjes betalen pas écht een hoge prijs
Wij betalen flink voor deze mooie hondjes, maar zij betalen de hoofdprijs doordat ze met zoveel pijn moeten leven. Uit het onderzoek van Paul Mandigers is naar voren gekomen dat zowel stamboomhondjes als hondjes uit het buitenland zonder stamboom lijden aan chiari malformatie en syringomyelie. Dat komt doordat ze geselecteerd worden op kleine omvang. Fokkers verdienen er bergen met geld mee, en ik vind dat toekomstige baasjes ook hun verantwoordelijkheid moeten nemen. Zonder vraag is er geen aanbod.
Als ik dit van tevoren had geweten had ik een andere keuze gemaakt, maar toch had ik Mylo nooit willen missen in mijn leven. Hij heeft mij geleerd om te genieten van elk moment en ook wat onvoorwaardelijke liefde is. Onze band was zo sterk! We hebben slechts één jaar van elkaar kunnen genieten. Ik hoop dat ik door dit te delen enigszins verschil kan maken en misschien iemand anders het leed en verdriet kan besparen.
Mylo voor altijd in mijn hart, I love you!
Je trotse mama Stephanie
