Al eerder vertelde Joyce over haar geadopteerde dwergkeeshondjes. Kortgeleden verloor ze haar Lexie aan de vreselijke aandoeningen chiari malformatie en syringomyelie. Deze aandoeningen ontstaan wanneer de schedel te klein is voor de hersenen.
Ons adoptiedwergkeesje Lexie
Mijn lieve onzekere en zachtaardige Lexie. Toen je drie jaar geleden – samen met je moeder Lolita – bij ons kwam wonen, was je bang en onzeker. Je kwam van een fokker die maar één doel voor ogen had: geld verdienen. Er werd met je gefokt zonder dat je eerst medisch onderzocht was.
Je moeder was doodziek en is helaas al eerder overleden. Ook jij was ziek en bleek chiari malformatie en syringomyelie te hebben. Maar met jullie beide is door de fokker gewoon gefokt.
De eerste zes maanden heb je uit bangigheid bijna alleen maar achter de bank gelegen. Langzaamaan kreeg je vertrouwen en kwam je steeds vaker bij mij liggen. Je bent enorm veranderd in de drie jaar dat je hier gewoond hebt. Zo mooi om te zien hoe gelukkig jij hier was. Ik weet zeker dat dit de mooiste drie jaren van jouw leven geweest zijn.
De laatste weken verergerden de klachten
Een paar weken geleden kreeg je ineens last van meer symptomen: meer onrust overdag, meer gapen, meer aan je pootjes likken, schudden met je koppie. Als we ’s avonds gingen slapen, was je aan het hijgen, zitten, liggen, weer zitten en weer liggen… Alles duidde op veel meer pijn.
Daarnaast kreeg je movement disorder (trillen over het hele lichaam), iets dat niet standaard is bij chiari malformatie of syringomyelie. De dierenarts zei dat het wel een teken was dat je ziekte aan het verergeren was.
Het afscheid komt te snel
De tijd is aangebroken om afscheid van je te nemen, en dat doet pijn. Wat was je lief, Lexie. Zo zachtaardig en rustig, zo gelukkig en tevreden. Elke dag zag ik aan je hoe gelukkig je bij ons was, je straalde dat uit. Ook je liefde voor mij liet je dagelijks zien. Wat had ik jou nog graag meer jaren bij ons gegeven. Wat gaan wij je missen.
Ga maar naar je mama Lolita toe, lieverd. Heb geen pijn meer, geen chiari malformatie en syringomyelie meer! Rust zacht, mijn lieverd.
Fokkers en baasjes, laat je hondjes scannen!
Voor fokkers van dit ras (en andere rassen met risico op chiari malformatie en syringomyelie) die fokken zonder te checken of de honden gezond zijn, heb ik geen goed woord over.
Tegen alle baasjes die een hond van een risicoras hebben, wil ik zeggen: laat een scan maken van je hond. Dat is het minste wat je kunt doen uit liefde voor je hondje. De aandoeningen zijn zeer pijnlijk en honden zijn hard voor zichzelf: niet iedere hond laat pijn zien, en niet ieder baasje ziet de symptomen of kan de symptomen herkennen. Er zijn veel hondjes die in stilte lijden omdat de ziektes niet herkend worden.
Wat houdt je tegen?
