Ernstig kreupele koeien, verhongerende kalfjes, doodzieke geiten, massagraven vol schapen – inspecteurs van de NVWA treffen dergelijke misstanden steeds opnieuw aan bij zogenoemde ‘risicobedrijven’. Toch wordt er zelden écht ingegrepen. De overtreder krijgt steeds weer het voordeel van de twijfel. Speciesisme als systeem...
Speciesisme
Volgens Wikipedia betekent ‘speciesisme’: ‘discriminatie tussen wezens op basis van hun soort, doorgaans discriminatie van diersoorten door de mens’. We zijn het er waarschijnlijk allemaal over eens dat onze maatschappij het speciesisme enthousiast beoefent: de mens plaatst zich steevast boven het dier. We draaien er onze hand niet voor om om dieren te benadelen en te kwellen, ze op te sluiten, ze de mogelijkheid te ontnemen hun eigen gedrag te uiten – en dit alles om maar één reden: het komt ons goed uit. We willen belachelijk goedkope dierlijke producten op ons bord.
Mishandeling toegestaan, het zijn maar dieren
Wie de rapporten over de risicobedrijven leest, realiseert zich hoe ver ons speciesisme gaat. In theorie beschermen we dieren enigszins door welzijnswetgeving. Maar als je ziet dat die wetgeving jarenlang structureel en straffeloos kan worden overtreden, dan weet je ook dat onze wetgeving een wassen neus is. Hoe erg moet het leed zijn om te maken dat er ingegrepen wordt? Enkele voorbeelden: Dieren moeten leven tussen de lijken van soortgenoten – de veehouder mag gewoon doorboeren. Dieren krijgen geen drinkwater en geen voer – de veehouder mag gewoon doorboeren. Kalveren zijn zo ziek en kreupel dat de inspecteurs ze moeten laten euthanaseren – de veehouder mag gewoon doorboeren.
Het zijn maar dieren.
Vergelijken is verboden
Iedere dierenbeschermer weet dat je mensen bloedlink kunt maken door een vergelijking tussen dieren en mensen te maken. Vraag maar eens: ‘Stel dat het een peutercrèche was die zo brandgevaarlijk was?’, of: ‘Wat als mensen in een bejaardentehuis dagenlang geen eten zouden krijgen?’. Je haalt je een enorme woede op de hals. Speciesisme zit bij ons ingebakken: mensen zijn geen dieren, en vergelijken is verboden. Wie zich echter verdiept in de belevingswereld en het gedrag van dieren – en wie dieren eens goed in de ogen kijkt – ziet dat we allemaal niet zoveel van elkaar verschillen... Er is nog een lange weg te gaan voor we er als maatschappij klaar voor zijn om dat te accepteren.
Stop structurele mishandeling!
Dieren hebben geen rechten in onze maatschappij. Zelfs de weinige wetten die we hebben ten behoeve van dieren, mogen worden geschonden. Zware overtredingen kosten vele dieren het leven... en de overheid gedoogt. Help ons het structurele dierenleed op risicobedrijven te stoppen. De weinige wetten die er zijn móéten worden gehandhaafd. Teken en deel de petitie!
