In 2018 belde de eigenaar van een jonge Sint Bernard. Ze had een schrijnend verhaal, dat ze wilde vertellen om andere mensen te waarschuwen. Wat haar pup Benno overkwam, wenst ze geen andere hond toe. En ook geen ander baasje.
Pijnlijke en tranende ogen
Benno, een officiële Sint Bernard met stamboom (stamboomnaam: Nelson van het Borgerbos), kwam in januari 2017 voor zijn eerste controle en inentingen bij de dierenarts. Het was zijn baasje opgevallen dat hij de hele tijd met zijn ogen kneep, en dat deze traanden. Benno werd onderzocht en bleek een ernstige vorm van naar binnen krullende oogleden (entropion) te hebben: uit beide oogleden groeiden kleine haartjes, die in zijn ogen prikten (distichiasis). Als er niets aan gedaan zou worden, zouden er littekentjes op het hoornvlies ontstaan. Hij zou zijn leven lang pijn hebben en slecht gaan zien.
Oogoperatie noodzakelijk
De oogspecialist adviseerde een ooglidcorrectie en een operatie voor het verwijderen van de haartjes. Dat moest zo snel mogelijk gebeuren, want Benno had veel last van zijn kwaal. In juni ging hij onder het mes, nog lang geen jaar oud. Na de operatie ging het snel beter met zijn ogen.
Mank lopen
Ondertussen bleef Benno raar lopen. Dat was al jong begonnen, maar de eigenaren hadden het toegeschreven aan zijn oogproblemen. Hij struikelde en stapte mis doordat hij niet goed kon zien – dachten ze. Maar de dierenarts vermoedde elleboogproblemen. Specialistisch onderzoek maakte duidelijk dat hij niet al te beste heupen had, een afwijkende stand van de achterpoten, en een ernstige vorm van elleboogdysplasie. Voor de tweede keer binnen een jaar werd hij geopereerd.
De ene operatie na de andere
Gelukkig is Benno’s baasje erg betrokken bij haar pup. Ze liet alle operaties uitvoeren die nodig waren om te maken dat haar hond zo min mogelijk last van zijn erfelijke aandoeningen zou hebben. In totaal was ze in zijn eerste levensjaar meer dan zevenduizend euro kwijt aan dierenartsbezoek en operaties. Toch zou Benno zijn hele leven pijnstillers moeten slikken vanwege de pijnlijke artrose in zijn gewrichten.
Een dramatisch einde voor Benno: epilepsie
De eigenaar dacht alles wel zo’n beetje gehad te hebben na alle operaties, maar niets bleek minder waar. Op een dag gebeurde het zomaar: Benno, nog geen anderhalf jaar oud, kreeg een epileptische aanval… Al heel gauw bleken de epileptische aanvallen die volgden niet goed onder controle te krijgen met medicatie. Daarbij leed Benno al veel pijn door de gewrichtsproblemen. De baasjes van Benno besloten dat ze Benno moesten laten gaan en lieten hem inslapen. Ze missen hun grote vriend enorm maar bespaarden hem wel verder leed.
Zijn eigenaar is het vertrouwen in de officiële stamboekfokkerij en de Raad van Beheer volledig kwijt. Na deze pijnlijke les zal ze geen nieuwe Sint Bernard meer aanschaffen.
Broers en halfbroer van Benno goedgekeurd als fokdier
Uit een onderzoek van Dier&Recht blijkt dat de vader van Benno in meerdere nesten nakomelingen heeft met Epilepsie. Zowel een directe broer en een zus als een halfzus lijden eraan, toch zijn zowel directe broers als zijn stiefbroer goedgekeurd voor de fokkerij. De volgende generatie Sint Bernards met epilepsie is dus al gegarandeerd!
Vind jij net als Dier&Recht dat dit zo niet door mag gaan. Teken de petitie en help mee in de strijd tegen epilepsie bij rashonden!
In onderstaande video is goed te zien hoe vreselijk epilepsie is
