Chronische nieraandoening (langdurig nierfalen)
Beschrijving
Wel 70 procent van alle gezelschapskatten krijgt te maken met een verminderde nierfunctie. Bij een aantal rassen is er extra risico door erfelijke oorzaken.
De nieren spelen een belangrijke rol in het lichaam. De nieren zuiveren het bloed van afvalstoffen, en deze afvalstoffen worden afgevoerd via de urine. Bij een chronische nieraandoening gaat de nierfunctie langzaam achteruit. Helaas merkt de eigenaar van een kat daar niets van. Pas bij 70 procent nierfunctie-verlies ontstaan er klachten die zichtbaar zijn voor de oplettende eigenaar. Als de nieren het bloed niet meer goed filteren, blijven er gifstoffen achter in het lichaam. De kat wordt sloom en gaat meer slapen. Om toch voldoende afvalstoffen weg te werken zal er meer urine gevormd worden. De kat gaat meer plassen en daardoor meer drinken. Uiteindelijk faalt de nier compleet en wordt er geen urine meer gevormd. De kat wordt extreem sloom, plast weinig of niet meer, en stopt volledig met eten en drinken. Nierfalen op zich is geen erfelijke aandoening, maar andere erfelijke aandoenigen zoals polycystic kidney disease of amyloidose leiden uiteindelijk tot nierfalen.
Diagnose
De diagnose wordt gesteld door lichamelijk onderzoek, bloedonderzoek en urineonderzoek door een dierenarts. Biopten en echo van de buik kunnen soms inzicht geven in de oorzaak van het nierfalen, denk hierbij aan Amyloïdose en PKD (Polycystic Kidney Disease). De oorzaak is vaak niet te achterhalen.
Behandeling
Genezing is niet mogelijk. Speciale voeding en medicijnen kunnen de nieren tijdelijk wat ontlasten. De nierfunctie gaat dan minder snel achteruit, zodat de kwaliteit van het leven nog een tijd goed is.
Zie ook: