Door Jolanda - Dierenarts en medewerker Stichting Dier&Recht
Hoewel de titel van mijn blog misschien anders doet vermoeden, is dit een verdrietig bericht. Een paar weken geleden is namelijk ons eigen hondje Balou overleden. Balou was een ontzettend lieve Maltezer, eentje met een heel eigen(wijs) karakter.
Balou deed altijd waar hij zin in had, protesteerde als hij iets niet wilde en vond een minuut knuffelen echt meer dan genoeg. Een hondje dat zichzelf prima kon redden, maar stiekem was hij toch altijd blij als je na een lange werkdag thuiskwam en hem een aai – of natuurlijk iets lekkers - gaf. Hij genoot ervan om in de zon te liggen of lekker door de tuin te banjeren.
Helaas had hij een hartkwaal waaraan veel van zijn rasgenootjes vroeg of (gelukkig meestal pas) laat aan komen te lijden. De laatste maanden kreeg hij hier steeds meer last van en slikte hij medicatie die hem ondersteunde. Zijn uithoudingsvermogen werd minder en lange stukken wandelen of rennen deed hij niet vaak meer. Ook ontwikkelde hij staar, ging hij steeds slechter horen en was zijn gebit niet best meer. Maar ondanks zijn verslechterende gezondheid bleef hij de vrolijke, eigenwijze hond zoals ik hem kende sinds hij mijn leven binnen wandelde.
Balou is ruim 16 jaar geworden, en dat is voor een rashond een behoorlijke leeftijd!
