Afscheid en dan…
En opeens is het verdrietige moment daar: je moet afscheid nemen van je geliefde viervoeter. Als dierenarts heb ik het er altijd moeilijk mee – het verdriet van het baasje is zo tastbaar. Bovendien heb ook ik een band met het dier, na jaren zijn dierenarts te zijn geweest. En last but not least: ik heb zelf huisdieren, en ken de worsteling van het kiezen van het juiste moment. En ik weet hoe zwaar het afscheid is, en hoe moeilijk het gemis daarna.
Deze lezersvraag is een goede aanleiding om alle mogelijkheden op een rijtje te zetten. Wat kun je met je huisdier doen na zijn dood? Elke eigenaar krijgt er immers mee te maken. En iedereen is anders…
Begraven
Veel eigenaren kiezen ervoor hun huisdier in hun eigen tuin te begraven. Volgens de wet mag dat, mits op eigen grond. Zeker voor kinderen is het fijn om een plek te hebben waar ze hun overleden vriendje kunnen opzoeken en een bloemetje voor hem kunnen neerleggen. Zo’n plek gaf mij troost toen ik mijn eigen kat Sam moest missen. Er zijn ook dierenbegraafplaatsen, voor eigenaren die geen eigen tuin hebben.
Cremeren
Voor baasjes die het naar vinden om hun dier in de koude zwarte aarde te begraven, is crematie een optie. Je kunt je huisdier achterlaten bij de dierenarts of het zelf naar een crematorium brengen. In een crematorium wordt je dier verbrand. De as kun je terugkrijgen in een urn, of laten uitstrooien. Bij het crematorium kun je informeren naar de mogelijkheden. Bij sommige crematoria is het mogelijk een as-sieraad te laten maken. Zo’n sieraad kan troost bieden omdat een stukje van je maatje dan nog dicht bij je is.
Destructie
Als begraven of cremeren niet bij je past, dan is er altijd de optie van destructie: je laat je dier achter bij de dierenarts, en die zorgt ervoor dat het door een bedrijf wordt opgehaald. Hoe destructie in zijn werk gaat, vind je hier. Bij de verwerking van dierlijk restmateriaal worden biobrandstoffen gemaakt voor het opwekken van groene stroom.
Proefdier met het dierdonorcodicil
De minst bekende optie is: je dier ter beschikking stellen van de wetenschap. Je kunt je hond doneren aan de Universiteit Utrecht voor onderwijs. Of je hond in aanmerking komt voor het dierdonorcodicil vind je op deze website. Als je kiest voor deze optie, help je mee om het tekort aan proefdieren voor de wetenschap terug te dringen.
Zoals je ziet, zijn er veel mogelijkheden. Het is goed om erover na te denken vóór het zover is. Op het moment zelf staat je hoofd daar niet naar. Ik wens je toe dat je nog jaren kunt genieten van het gezelschap van je lieve hond... Maar ook wil ik je alvast veel sterkte wensen voor als dat moeilijke moment daar is.
