Dit artikel is eerder verschenen in 2011 en het is nog steeds actueel. Daarom is het in overleg met één van de auteurs opnieuw geplaatst.
De laatste tijd worden we door de media overspoeld met berichten over misstanden in de rashondenfokkerij. Vaak is dit terecht, want voor veel fokkers zijn aanzien en geldelijke verdiensten nog steeds belangrijker dan de gezondheid van de door hen gefokte pups.
Door sensatie wordt de aandacht van het grote publiek getrokken, maar door belangrijke informatie (bewust) weg te laten wordt het publiek eenzijdig geïnformeerd. Dit gebeurt ook in het geval van de misstanden in de rashondenfokkerij. Alle fokkers en rasverenigingen worden onterecht over één kam geschoren, waardoor er een vertekend beeld ontstaat.
Verschillende rasverenigingen en individuele fokkers hebben hierover contact opgenomen met Stichting Dier&Recht. Dier&Recht is zich hiervan bewust en heeft ons de mogelijkheid geboden tot het onder de aandacht brengen van de welwillende verenigingen en fokkers om het vertekende beeld weer recht te trekken.
In de georganiseerde kynologie ontbreekt het beslist niet aan rasverenigingenen fokkers die de verantwoording met betrekking tot de gezondheid van de rashond al geruime tijd tot hun prioriteit gemaakt hebben. Op initiatief van de leden zijn gezondheidsproblemen binnen de rassen onder de aandacht gebracht en hebben de verenigingen, in samenwerking met hun leden, goede fokreglementen opgesteld waarin gezondheidseisen vastgelegd zijn.
Veel leden beperken zich niet enkel tot het laten onderzoeken op de afwijkingen die vastgelegd zijn in de fokreglementen, maar laten hun honden ook nog extra gezondheidsonderzoeken ondergaan, geheel vrijwillig. De kosten van deze onderzoeken zijn vaak aanzienlijk, doch dat is voor deze fokkers geen reden om dit niet te doen.
Rasverenigingen kloppen ook bij de Raad van Beheer aan om aanvullende maatregelen vast te laten leggen, zodat het monitoren van gezondheidsproblemenen het opleggen van fokbeperkingen voor dieren met afwijkingen die buiten devereniging om gefokt worden, ook mogelijk zou zijn. Jammer genoeg lopen deze pogingen vaak op niets uit, wat tot frustraties bij de rasverenigingenen aangesloten fokkers leidt.
Daarnaast heeft de pup koper ook een grote verantwoording. Deze dient zich ervan bewust te zijn dat kampioenschappen en het vele prijzen winnen op hondenshows en werkwedstrijden geen garantie bieden voor het fokken van gezonde rashonden. Iedere pup koper moet zich realiseren dat nooit de garantie gegeven kan worden dat elke pup gezond zal zijn, zoals bij de mens deze garantie ook nooit gegeven kan worden. Het voordeel is dat de fokkers zelf op basis van o.a. gezondheidsonderzoeken combinaties kunnen maken waaruit zo gezond mogelijke pups geboren kunnen worden. Daarom moet de pup koper dus wijzer en mondiger worden, zichzelf goed oriënteren over welke problemen zich in een ras voordoen, en de fokker vragen naar uitslagen van gezondheidsonderzoeken alvorens over te gaan tot de aanschaf van een pup.
Vaak ontstaan gezondheidsproblemen binnen een ras zodra dat ras populair wordt. De vraag van de consument naar pups is dan zo groot dat louche fokkers een gat in de markt zien en op grote, onverantwoorde schaal, pups van dit ras gaan fokken. Deze grote vraag naar pups resulteert er ook in dat kofferbakken vol pups onder erbarmelijke omstandigheden in het voormalig Oostblok gefokt worden en naar Nederland vervoerd worden om maar aan de vraag te kunnen voldoen. Het wordt tijddat de pupkoper zich realiseert dat hij hier mede verantwoordelijk voor is.
Kortom - het is niet enkel kommer en kwel in de rashondenfokkerij. Er zijn wel degelijk rasverenigingen en fokkers die de gezondheid van de rashond in een hoog vaandel hebben staan. Diverse Nederlandse rasverenigingen en fokkers hebben aan de basis gestaan van het opstarten van grootschalige onderzoeken naar genetische afwijkingen, en hebben gegevens aangeleverd waardoor gezondheidsproblemen binnen een ras succesvol getackeld konden worden. Deze verenigingen en fokkers verdienen een pluim, en verdienen het niet om met de fokkers die hun verantwoording niet nemen over één kam geschoren te worden. Wij hopen dan ook dat de landelijke media ook hier aandacht aan zal gaan schenken en daarmee de welwillende fokker helpt in hun strijd voor het fokken van gezonde rashonden.
Monique van Boxtel & Henny van den Berg
