Het PMSG-drama beperkt zich niet tot de drachtige merries en hun veulens op de bloedboerderijen in Zuid-Amerika. Er zijn ook slachtoffers dichter bij huis: onze eigen varkens en runderen.
Terugloop van vruchtbaarheid
De vruchtbaarheid van onze veestapel loopt terug. Terugloop van vruchtbaarheid duidt meestal op verminderd welzijn. Maar dierenwelzijn heeft geen prioriteit in de veesector; de focus ligt op productie. Oplossing van het vruchtbaarheidsprobleem wordt dan ook niet gezocht in het opsporen en verhelpen van de oorzaken (in het verbeteren van het dierenwelzijn dus), maar in het forceren van grotere vruchtbaarheid. Dat forceren gebeurt door middel van hormonen.
Stroomlijning van het productieproces
Door de inzet van vruchtbaarheidshormonen kunnen moederdieren gelijktijdig en op een tevoren vastgesteld tijdstip worden bevrucht. Handig! Deze stroomlijning van het productieproces maakt dat er sneller en goedkoper kan worden ge(re)produceerd.
Dat de varkens en runderen hormonen krijgen toegediend, is niet bevorderlijk voor hun welzijn of dat van hun nageslacht. En zo speelt dus ons eigen vee een slachtofferrol in het PMSG-drama.
De nadelen van PMSG en vruchtbaarheidsbehandeling in het algemeen
PMSG kan het immuunsysteem aantasten of allergische reacties veroorzaken; deze complicaties kunnen levensbedreigend zijn. Het gebruik van vruchtbaarheidshormonen – of het nu om PMSG of om een synthetisch product gaat – maakt dat zwangerschappen elkaar snel opvolgen. De moederdieren krijgen niet genoeg tijd om bij te komen van de zwangerschappen, en worden steeds zwakker. Vruchtbaarheidsbehandeling kan leiden tot superovulaties. Bij varkens betekent dit: nóg grotere nesten. (De nesten worden al elk jaar groter.) Grotere biggensterfte is het gevolg, enerzijds doordat grotere nesten meer zwakke biggen bevatten, anderzijds doordat de zeug niet genoeg spenen heeft voor al haar biggen.
Koeien, varkens, bloedpaarden
En zo zien we dat de gevolgen van het PMSG-drama verder reiken dan Zuid-Amerika, en zich niet beperken tot de bloedpaarden. Het drama strekt zich uit naar koeien en varkens in de Europese Unie en Noord-Amerika, die als (re)productiemachines worden geëxploiteerd. Als ze zijn opgebruikt, worden ze – net zoals de leeggezogen bloedpaarden – afgevoerd naar de slachthuizen.
En er is nóg een parallel met de paarden: het weerloze bijproduct. In Zuid-Amerika is dat het onvoldragen, afgedreven veulen; in Noord-Amerika en de Europese Unie de big die al bij z’n geboorte geen kans op overleven heeft.
Ben jij tegen het aftappen van bloed bij paarden? Teken dan hier onze e-mailactie!
