De merries zijn de hoofdrolspeelsters in dit drama, maar vurig zijn ze niet. Ook hengsten spelen een rol, want de merries moeten zwanger worden. En er zijn ongeboren veulens – die nooit het licht zullen zien.
PMSG-winning
Bloedpaarden zijn drachtige merries die op bloedboerderijen in Uruguay en Argentinië worden gehouden voor… hun bloed. Uit dat bloed wordt PMSG gewonnen, een hormoon dat zich van de tweede tot de zesde maand van de zwangerschap in hun bloed bevindt. Het wordt gebruikt als vruchtbaarheidsmiddel in de varkensindustrie en melkveehouderij in Europa en Noord-Amerika. De EU-landen horen bij de grootste afnemers van PMSG uit Zuid-Amerika.
Tien liter bloed in tien minuten
Twee- à driemaal per week worden de merries met zwepen, knuppels en elektrische prikstokken naar de plek gedreven waar hun bloed wordt afgetapt. Tien liter bloed in ongeveer tien minuten, via een canule in de halsslagader. Als ze tegenstribbelen, worden ze geslagen en geschopt. Na de bloedafname worden ze – sterk verzwakt, en soms kreupel als gevolg van de mishandelingen – weer aan hun lot overgelaten. Er is geen enkele vorm van medische controle of nazorg, ze krijgen niets versterkends ter compensatie van het bloedverlies. En dat terwijl ze zwanger zijn…
De zwangerschap
Normaal duurt een zwangerschap bij een paard elf maanden. Maar na vijf maanden dracht bevat het bloed van de merrie geen PMSG meer, wat betekent dat het ongeboren veulen voor de bloedboeren geen nut meer heeft. Integendeel: zolang het veulen door de merrie gedragen wordt, kan zij niet opnieuw drachtig worden en PMSG leveren.
Dus wordt de zwangerschap beëindigd, meestal door middel van het handmatig opwekken van een abortus. Extreem pijnlijk en zeer bedreigend voor de gezondheid van de merrie. (Om over het lot van het veulen maar niet te spreken.) Na de abortus wordt de merrie naar een veld of bosplantage gestuurd om bij te komen, en daarna begint de cyclus opnieuw: bevruchting, dracht, aderlatingen, abortus…
Na jaren bloed geven, volgt het slachthuis
Ongeveer een kwart van de merries sterft in de loop van dit loodzware ‘productieproces’. De merries die overleven, zijn na een jaar of drie, vier niet meer in staat om zwanger te worden. Als dank voor bewezen diensten wachten hun geen groene, grazige weiden, maar de eeuwige steppen. Ze worden naar het slachthuis gebracht. Hun vlees wordt in de Europese Unie verkocht voor menselijke consumptie.
Ben jij tegen het aftappen van bloed bij paarden? Teken dan hier de protest e-mail!
