Bitloos paardrijden steeds vaker besproken op social media

Paarden

Mede dankzij onze campagne stappen steeds meer ruiters over op bitloos rijden en posten hierover op social media. Op deze manier wordt steeds duidelijker dat de omgang met het paard zonder pijnlijke dwangmiddelen (zoals een bit) heel goed mogelijk is. Een mooie ontwikkeling!

Speciale Facebook-groepen over bitloos rijden

Er zijn speciale groepen waarin mensen hun bevindingen delen, zoals:

Maar ook in groepen waarbij de focus minder ligt op een diervriendelijke omgang met paarden komen steeds vaker berichten voorbij over ervaringen met bitloos rijden.

Positieve feedback

Wat opvalt in de berichten die gedeeld worden, is dat paarden veel rustiger zijn zonder bit. Ze schudden bijvoorbeeld minder met hun hoofd. Bij bitloos rijden wordt er meer door middel van de zit met het paard gecommuniceerd dan door middel van druk op de teugels.

Het belangrijkste om te begrijpen is dat een scherpere inwerking en dwang, zoals van een bit, slofteugel of zweep niet meer controle geeft. Dit is een illusie. Wat meer dwang wel doet: het verslechterd de relatie tussen jou en het paard. Het gedrag van het paard hangt af van de mogelijkheden die het dier krijgt om te leren. Diervriendelijk leren kan bijvoorbeeld door met beloningen te werken, een verrijkte omgeving te bieden en door meer rekening te houden met de interesses van het paard zelf.

Trainen om gewenst gedrag te krijgen is niet perse diervriendelijk, het gewenste gedrag kan immers iets heel anders zijn dan dat het paard wil doen. Een goede start is om alle dwangmiddelen achterwege te laten en na te gaan hoe diervriendelijk het is wat je van je paard verwacht.

 

Trainen

Voordelen van bitloos rijden

We lezen dat de meeste mensen die hun paard al wat langer hebben en aan een gelijkwaardige relatie werken, meteen enorme verbeteringen opmerken als ze zonder bit gaan rijden.

Bovendien beïnvloedt je met een bitloos hoofdstel de ademhaling, vertering en het kwijlen bij het paard minder. De voordelen zijn wel afhankelijk van welk bitloos hoofdstel je kiest. Als je een smalle, harde neusriem of een hackamore gebruikt met lange scharen en een kinketting, dan doe je helaas ook daarmee je paard snel pijn rondom zijn neus.

Het is bemoedigend en leuk om te zien dat de bewustwording aanslaat en steeds meer mensen vriendelijker met hun paard willen omgaan. Als je eenmaal weet hoe je pijn vanwege bitgebruik herkent bij een paard, dan zie je hoe groot het leed is en hoe vaak het voorkomt.

Het is ook positief om te ontdekken dat het niet nodig is om je paard pijn te doen, en dat de relatie met je paard veel mooier kan worden als dwangmiddelen – zoals een bit – letterlijk worden losgelaten.

Om te weten welk bitloze hoofdstel het beste bij je paard past zijn er verschillende initiatieven. Zoals een testservice om een hoofdstel 15 dagen te proberen en advies over de inwerking van verschillende hoofdstellen.

 

Hoofdstellen

Wat kun je nog meer doen om paardenwelzijn te verbeteren?

  • Informeer naar paardvriendelijke maneges (of verzorgpaarden), waar de paarden dagelijks buiten loslopen en je bitloos kunt rijden
  • Ga zelf op zoek naar de meest diervriendelijke omgang met je paard: vermijd het opjagen van je paard, het werken met straffen, strakke neusriemen, hulpteugels en bitten
  • Vraag op de eerder genoemde Facebook-groepen om hulp van een trainer bij jou in de buurt
  • Verdiep je eens in omgaan met je paard op basis van beloningen, zoals clickertraining 
  • Bekijk ook eens wat je van je paard verwacht vanuit het perspectief van het paard, waarbij rijden niet direct prioriteit heeft. Het boek ‘Equus Lost’ kan helpen om conventionele ideeën los te laten
  • Teken de petitie voor een verbod op pijnlijke dwangmiddelen in de paardensport
Deel dit artikel
Sarah Pesie

Als dierwetenschapper en -gedragsdeskundige ben ik verantwoordelijk voor de wetenschappelijke onderbouwing van de campagnes voor paarden. Ik ben daarnaast ook bijzonder geïnteresseerd in het natuurlijke gedrag van paarden, honden en katten. Met onderzoeken en publicaties informeer ik het publiek over de vele misstanden rond deze dieren. Ik hoop dat mensen zich daardoor meer verdiepen in de belevingswereld van dieren en zo beter begrijpen wat hun dier nodig heeft om gelukkig te zijn.