Onlangs is door wetenschappers onderzocht wat het met eigenaren doet als hun dier chronisch of terminaal ziek is. Door de ziekte van hun huisdier hebben de baasjes vaak last van stress, angst of depressie. Vaak zelfs nog meer dan bij een ziek familielid. Als dierenarts leef ik met de baasjes en hun patiënten mee.
Balou: veertien jaar, zes maanden, een week en een dag
Vandaag kwam Balou in de praktijk voor haar halfjaarlijkse seniorencheck. Balou is een lieve Grote Munsterlander van veertien jaar, zes maanden, een week en een dag oud, aldus de eigenaar. Dat het haar soms zwaar valt voor deze oude dame te zorgen, dat zag ik wel.
“Goedemiddag mevrouw van Dijck, wat ziet Balou er goed uit!” Mevrouw Van Dijck laat me de schoolfoto van haar dochter zien. Ook Balou staat erop. Er loopt een traan over haar wang en ze vertelt hoe het leven met haar oude lieverd eruit ziet.
“In de ochtend krijgt ze eerst haar medicijnen en moet ze wat eten om te voorkomen dat ze buiten misselijk wordt, gras eet en spuugt. Na het zwemmen, wat ze nog steeds graag doet, help ik Balou het water uit, ze wordt zo stijf. Ze moet elke paar uur naar buiten voor een plas, ze houdt het niet meer zo goed op. En ze is niet graag meer alleen. Maar met ons mee kan ook niet altijd: lange ritten in de auto zijn te pijnlijk met de artrose van haar rug en haar heupen, ondanks de pijnstillers. Als mijn gezin op familiebezoek gaat, blijf ik bijna altijd thuis voor Balou. We kunnen niet langer dan week op vakantie, omdat Balou een moeilijke eter is. Ze stopt gewoon met eten na een week bij de oppas.”
“Ja, en wanneer is het dan niet meer goed voor je hond?” sluit ze haar verhaal af, en slikt. Ik vraag aan mevrouw Van Dijck of Balou wel nog plezier heeft. Dat is natuurlijk een van de belangrijkste aspecten in het leven van een oude hond. Elke dag nog plezier, ondanks een aftakelend lichaam.
“Jazeker, we lopen elke ochtend ruim drie kwartier en dan rent ze voor me uit, kijk hier.” Ze laat me een filmpje zien van hoe de hond door de tuin rent, met haar groene piepkip. We bespreken samen de uitslag van de (bloed)onderzoeken en hoe het gaat met de medicatie. Het is me duidelijk: euthanasie is nog niet aan de orde. Deze mevrouw heeft gewoon wat hulp nodig bij de verzorging, zodat er af en toe wat tijd en rust is om ergens naartoe te kunnen gaan.
“Mevrouw van Dijck, wat zou u denken van een beetje hulp? Gewoon iemand in de buurt die Balou geregeld uitlaat en op haar past als u een dagje weg wilt met uw gezin?” “Dat zou geweldig zijn!” Ik krijg spontaan een dikke knuffel.
Mantelzorgbemiddeling
In de praktijk merken we vaker dit soort zorgen op en bemiddelen dan voor de eigenaren. Er zijn altijd wel mensen die willen helpen: mensen die graag een hond uitlaten of net zelf hun huisdier verloren hebben en hun dagelijkse loopje missen. Ook degene die hulp geven zijn er erg blij mee. Als dierenarts help ik bij de medische zorg en de bij de beslissingen die een eigenaar voor zijn huisdier moet nemen. Maar ook ben ik vaak nauw betrokken bij de persoonlijke zorgen. Mijn advies vanuit de dierenkliniek is: deel je zorgen. Wanneer anderen weten dat het zwaar is, is er altijd wel iemand die wil helpen.
