Belgische herdershond / Mechelse herder

Geschiedenis

Belgische herders waren tot het eind van de negentiende eeuw alleen bekend als werkhonden van boeren en schaapherders. Ze werden niet gezien als een ras. Eind negentiende eeuw veranderde dat. In 1891 werd door de dierenarts prof. dr. Reul in Brussel de Club du Chien de Berger Belge (‘Belgische Herdershonden Club’) opgericht. Er werden in eerste instantie drie varianten erkend: de langharige, de ruwharige en de kortharige Belgische herder. Sindsdien zijn er diverse kenmerken en varianten toegevoegd en geschrapt. Op 8 mei 1892 werd in Kuregem (een wijk in de gemeente Anderlecht) de eerste tentoonstelling voor Belgische herders gehouden. In dat jaar werd de eerste rasstandaard opgesteld.

Hoeden van schapen

Oorspronkelijk werd de Belgische herdershond gebruikt voor het hoeden van schaapskudden. Toen er steeds minder schapen waren, werd hij ingezet voor andere taken, zoals waken, verdedigen en speuren. Tijdens de Eerste Wereldoorlog werden Belgische herders gebruikt als wachters en boodschappers. Sindsdien zijn ze steeds populairder geworden als huisdier.

Vier varianten van de Belgische herder

Eind jaren vijftig van de twintigste eeuw werden er definitief vier varianten erkend. De Mechelse herder – vernoemd naar de stad Mechelen – werd een apart ras. De andere zijn: de groenendaeler, de Laekense herder en de Tervuerense herder. Ze verschillen van elkaar in kleur en vachtsoort, en vinden hun oorsprong in verschillende regio’s van België. Deze splitsing in varianten werkt inteelt verder in de hand.

Mechelaar als politiehond

Mechelse herdershonden worden tegenwoordig vaak ingezet als politiehond. Door een verkeerde opvoeding of training kunnen het zeer gevaarlijke honden worden!

• Vorige
• Volgende