Mega-oesophagus (slokdarmverwijding/slokdarmverlamming)
Beschrijving
Mega-oesophagus is een aandoening waarbij de slokdarm verwijd is. Het gevolg is dat het voedsel minder effectief naar de maag wordt getransporteerd. Het voedsel blijft daardoor achter in de slokdarm en wordt vaak (passief) uitgebraakt. De hond verslikt zich gemakkelijk, waardoor longontsteking kan ontstaan.
Bij pups wordt de aandoening duidelijk wanneer ze vast voedsel gaan eten. Meestal al vanaf dat ze een week of drie zijn. Naast (passief) braken, kan ook speeksel en en een stinkende geur uit de bek worden waargenomen. De hond zal vermageren door de verminderde (effectieve) voedselopname. De eventueel bijkomende longontsteking geeft koorts, algemeen ziek zijn en hoesten. Als het bij pups al aanwezig is, wordt deze aandoening congenitale idiopatische mega-oesophagus genoemd. Bekender onder de afkorting CIM.
Diagnose
De diagnose wordt vermoed op basis van de verschijnselen en bevindingen van het lichamelijk onderzoek. Bij jonge dieren moet een hartaandoening worden uitgesloten (persisterende rechter aorta boog). Bij volwassen dieren moet een spier/zenuwziekte (myasthenia gravis) worden uitgesloten. Met uitgebreid radiologisch onderzoek van de slokdarm wordt de definitieve diagnose gesteld.
Behandeling
De aandoening kan niet worden genezen. Met aangepaste voeding en medicijnen kan (tijdelijk) verbetering optreden. Het helpt als dieren leren zittend te eten, of met de voorpoten op een verhoging. Zo komt de slokdarm in een meer verticale positie en zakt het eten beter naar de maag. Daarna is het goed om de slokdarm nog een periode in verticale positie te houden. Hiervoor is een speciale stoel ontwikkeld: de Bailey's chair.
Dieren verslikken zich ook gemakkelijk en dat geeft regelmatig een bijkomende longontsteking. Die kan met antibiotica worden behandeld. De dierenarts beoordeelt per dier de meest optimale behandeling. Vaak is euthanasie uiteindelijk nodig vanwege ondraaglijk lijden.
Deze aandoening komt voor bij de volgende rassen:
