Grazen moet je leren

Grazende koeien
De kalveren van Bart Boon mogen wel naar buiten. Foto: Sabine Grootendorst/Dier&Recht

Grazende koeien in de wei, als dat geen Hollands plaatje is! Maar hoe leren kalveren die opgroeien zonder moeder de fijne kneepjes van weidegang?

Voor het eerst de wei in!

Op zaterdag 13 april waren we bij boer Bart Boon, de enige kalverboer in Nederland waar vleeskalveren in de zomer in de de wei staan, getuige van de eerste weidegang. Wat een feest, al die dartelende kalveren! Maar er viel ons wel iets op: ze wisten niet hoe ze moesten grazen. Na hun eerste vreugdedansjes en bokkensprongen kregen ze oog voor het frisgroene gras. Graspollen werden met kluit en al uit de grond gerukt – om na wat onhandige kauwbewegingen weer uitgespuugd te worden. Nog niet zo eenvoudig, dat grazen.

Samen grazen, samen herkauwen

Runderen zijn grazers: van nature eten ze vooral gras, en daar besteden ze zo’n zes tot negen uur per dag aan. Ze slaan hun lange, ruwe tong om het gras heen, snijden het af met hun ondertanden en slikken het door. Kauwen gebeurt pas later.

Omdat ze kuddedieren zijn, blijven koeien en kalveren graag bij elkaar en willen ze allemaal tegelijk hetzelfde doen. Ze gaan het liefst samen onder een boom liggen herkauwen – en trekken ook daar nog eens zo’n vier tot zes uur voor uit. Voor hun gezondheid en welzijn is het van groot belang dat ze gras eten: het is noodzakelijk voor een goede vertering én het geeft ze de bezigheid die bij hen past.

Goed voorbeeld doet goed volgen

Onder natuurlijke omstandigheden blijft een kalf zeven tot elf maanden bij zijn moeder. Al een paar dagen na de bevalling neemt de koe haar kalf mee naar de kudde. Daar kan het de kunst van het grazen afkijken bij haar en bij de andere koeien.

Maar vleeskalveren worden bijna allemaal vlak na hun geboorte bij hun moeder weggehaald. Ze worden hun hele leven op stal gehouden, zien nooit een wei, en kennen de smaak van gras niet. Dat de moederloze kalfjes bij boer Bart Boon niet direct wisten wat ze met dat gras aan moesten, is dus begrijpelijk! Die groene sprietjes zien er verrukkelijk uit – maar kan iemand het misschien even voordoen?

Gelukkig kunnen ook kalveren terugvallen op instinct. Na een paar verwoede pogingen kregen ze het grazen dan toch onder de knie. Hap, slik, herkauw.

Help de kalfjes

Vind jij ook dat álle kalveren de kans moeten hebben om te dartelen in de wei en te leren grazen? Teken dan nu de petitie! Samen strijden we voor een dierwaardiger bestaan voor miljoenen kalveren.

Graskalf

 

Deel dit artikel
Robyn Pees

Als jurist en inhoudelijk medewerker zet ik me in om een einde te maken aan het enorme leed van de miljoenen dieren achter de gesloten staldeuren van de veehouderij. Ooit zal de mensheid met afschuw terugkijken naar de erbarmelijke manier waarop we nu met onze mededieren omgaan. Ik wil er met mijn werk aan bijdragen dat ik die dag nog ga meemaken. Ieder dier heeft recht op een dierwaardig leven. Dieren kunnen niet voor zichzelf opkomen, daarom moeten wij ze een stem geven!