Akita

Geschiedenis

De akita is afkomstig uit Japan. Het ras is vernoemd naar de het gebied Akita in het noorden van Honshu, het grootste eiland van Japan, waar het ontstaan is. De oudste aanwijzing voor het bestaan van akita’s is een 4000 jaar oud hondenskelet dat in het noorden van Japan is gevonden. Andere benamingen voor het ras zijn akita inu of akita ken.

De akita was oorspronkelijk een echte jachthond, die getraind werd voor de jacht op herten, zwijnen en beren. Vervolgens werd het ras een tijdlang veel gebruikt als waakhond. Rond 1700 kreeg een Shogun, generaal Tsunayoshi, belangstelling voor de akita’s; ze werden toen de vaste metgezellen van de Samoerai. Een tijdlang is het ras gebruikt voor hondengevechten, maar sinds 1912 niet meer. De invoering van de hondenbelasting maakte dat in de jaren daarna grote aantallen honden werden afgeslacht. Ook heerste er een tijd hondsdolheid, met heel veel slachtoffers onder de akita’s.

In 1930 gingen de Japanse autoriteiten over tot het beschermen van de akita. Men probeerde de akita uit de tijd van Tsunayoshi terug te fokken, wat lukte. Sinds 1931 wordt de akita door de Japanse regering officieel beschouwd als deel van het nationaal erfgoed.

In de Tweede Wereldoorlog kreeg het ras opnieuw een knauw, doordat het vlees van de akita werd gegeten, en zijn vacht werd gebruikt voor de warmte. In 1946 waren er nog maar een paar exemplaren over. Maar opnieuw werd het ras met succes opgebouwd.

Door de zeer sterke genegenheid die de akita voor zijn baas kan hebben, is hij een plaats gaan innemen in de Japanse mythologie. Akita-beeldjes worden cadeau gegeven als teken van vriendschap en voorspoed. De hond wordt gezien als een geluksbrenger.

• Vorige
• Volgende