Omstreden dwangmiddelen nog steeds favoriet bij aangespannen rijden

aangespannen paardensport
Aangespannen rijden is niet leuk voor een paard. Alles draait puur om menselijk vermaak. Foto: Dier&Recht

Elke Koningsdag vindt het traditionele Oranjeconcours plaats in De Bilt. Het aangespannen rijden is een vast onderdeel van het evenement. Paarden moeten daarbij in een specifieke houding voor een koets draven. Het afdwingen van die onnatuurlijk houding gebeurt met zeer dieronvriendelijke dwangmiddelen.

Knie-actie

Kenmerkend voor de aangespannen sport is de knie-actie: paarden moeten hun knieën zo hoog mogelijk optillen. De paarden voor deze sport zijn zo gebouwd dat ze dit kunnen, maar dat aangeboren talent is nog niet genoeg. Om zo goed mogelijk te scoren moet het allemaal nog hoger, beter, sneller en mooier.

Elk middel lijkt daarbij geoorloofd. Zo laten sommige trainers de hoeven van hun paarden te lang groeien, zodat de dieren hogere stappen maken. De extreem lange hoeven  vergroten risico op peesblessures en hoefkatrolontsteking.  Andere deelnemers trainen de paarden thuis met ringen en elastieken om de benen, zodat de dieren ‘schokkerig’ gaan lopen. Als je weet waar je op moet letten dan herken je de onzekere en onregelmatige beenzetting vooral bij hackneys (een paardenras dat speciaal wordt gefokt op knieactie).

Pijnlijke dwangmiddelen

Tijdens wedstrijden zijn elastieken aan de benen verboden, maar veel andere dwangmiddelen mogen gewoon worden gebruikt. Zo is er de opzetteugel die het hoofd omhoog dwingt. Een bit in de mond met hefboomwerking én kinketting, zodat iedere teugelbeweging pijn veroorzaakt. De staartbeugel voor een ‘trotse’ staart die een onnatuurlijk knik in de ruggengraat creëert. Een strakke neusriem, oogkleppen, enzovoort.

Pijnlijke dwangmiddelen
In de aangespannen sport worden met zeer dieronvriendelijke dwangmiddelen onnatuurlijk houdingen afgedwongen. Foto: Dier&recht

Stress- en pijnsignalen

Niets aan deze wedstrijden is leuk voor de paarden, alles draait puur om menselijk vermaak. Tijdens onze controles registreren we veel uitingen van pijn en stress bij paarden. We letten daarbij op wetenschappelijk vastgestelde signalen als gespannen spieren in het aangezicht, rimpels boven het oog, teruggetrokken lippen of een blauwe tong. Als je weet waar je op moet letten dan zijn deze signalen goed te herkennen, maar ze worden op vrijwel alle wedstrijden structureel genegeerd. Het is onbegrijpelijk dat zelfverklaarde paardenliefhebbers hun dieren zo laten lijden.

Volgens de Wet dieren is het verboden om onnodig pijn of stress te veroorzaken bij dieren. Op paardensportevenementen is van dat verbod helaas nog weinig te merken. Dier&Recht blijft strijden voor een verbod op pijnlijke dwangmiddelen. Help je mee?

Deel dit artikel
Sarah Pesie

Als dierwetenschapper en -gedragsdeskundige ben ik verantwoordelijk voor de wetenschappelijke onderbouwing van de campagnes voor paarden. Ik ben daarnaast ook bijzonder geïnteresseerd in het natuurlijke gedrag van paarden, honden en katten. Met onderzoeken en publicaties informeer ik het publiek over de vele misstanden rond deze dieren. Ik hoop dat mensen zich daardoor meer verdiepen in de belevingswereld van dieren en zo beter begrijpen wat hun dier nodig heeft om gelukkig te zijn.