Misstand
Veel paarden in Nederland zijn eenzaam doordat ze solitair worden gehouden in een weide of stal. Dat veroorzaakt stress en depressies bij deze sociale kuddedieren. Sociaal contact met soortgenoten is een van de belangrijkste factoren voor het welzijn van zoogdieren. Het is niet voor niets dat eenzame opsluiting de zwaarste straf is in een gevangenis.
In de natuur doen paarden vrijwel alles samen: rusten, eten, rondlopen. Fysiek contact is een belangrijke voorwaarde voor hun welzijn. Ze zoeken elkaar op en raken elkaar graag aan. Ze snuffelen aan elkaar en knabbelen aan elkaars rug. Als ze langdurig geen contact hebben met andere paarden dan kunnen ze apathisch worden, of juist agressief. Ook ontwikkelen ze vaak dwangmatig neurotisch gedrag als luchtzuigen en weven.
Eenzame opsluiting
In Nederland staan de meeste paarden alleen in een stal. Die stallen zijn vaak zo ingericht dat paarden elkaar niet kunnen aanraken, en soms zelfs niet eens kunnen zien. Van de paarden die buiten worden gehouden, staat twintig procent alleen in een weide. Ook deze paarden missen de omgang met soortgenoten.
In de winter staan er nog meer paarden alleen in de stal, veel paardenhouders denken dat dit beter is voor het dier. Helaas is het tegendeel waar: paarden zijn uitstekend bestand tegen koud weer. Met voldoende beschutting tegen wind en regen, een dikke wintervacht, vrije beweging met soortgenoten en genoeg ruwvoer staan paarden ook in de winter het liefst buiten.
Dier&Recht strijdt voor de wettelijke rechten van paarden. Naast wettelijke bescherming hebben paarden ook recht op een leven dat aansluit op hun natuurlijke behoeftes. Dagelijks contact met soortgenoten is een essentiële voorwaarde voor het welzijn van paarden.