Misstand
Achter de gesloten deuren van de kalverhouderij schuilt een wereld vol dierenleed. Vleeskalfjes zullen nooit rondhuppelen in een weide of grazen in de buitenlucht. Ze leven op harde, gladde roostervloeren, zonder stro of andere bodembedekking. Dit veroorzaakt tal van gezondheidsproblemen. Dieren die nooit buiten komen, lopen bijvoorbeeld een hoger risico op infecties en hebben vaker klauwproblemen dan hun soortgenoten in de wei.
In Nederland worden jaarlijks anderhalf miljoen kalveren vetgemest en geslacht. Ze slijten hun korte en troosteloze bestaan op kale, harde vloeren die glad zijn van mest en urine. Dartelen of spelen is onmogelijk. De vloeren veroorzaken pijnlijke gewrichtsproblemen en valpartijen met verwondingen en kreupelheid tot gevolg.
Alternatieve bodembedekking
Een groot onderzoek van het ministerie van Landbouw toonde in 2017 aan dat vloeren met rubbermatten een enorme verbetering betekenen voor het dierenwelzijn van kalveren. Ze kunnen beter bewegen en hebben minder last van uitglijden en gewrichtsproblemen. Al in 2007 werd een maatregel aangekondigd die rubbermatten in kalverstallen zou verplichten. De kalversector vindt deze matten echter te duur en is er tot op heden steeds in geslaagd om die betreffende maatregel tegen te houden.
Het gebruik van onbedekte roostervloeren is wettelijk verboden, maar de overheid weigert te handhaven. Dier&Recht startte een rechtszaak tegen de overheid om handhaving af te dwingen. Kalveren hebben recht op een zachtere bodembedekking zoals rubbermatten, of nog beter: stro!