Dier&Recht heeft drie dagvaardingen de deur uitgedaan tegen één fokker. Deze heeft een viertal Boerboels verkocht die ernstige erfelijke aandoeningen bleken te hebben.
Drie van de vier honden – stevige Zuid-Afrikaanse dieren die oorspronkelijk werden gehouden om huis en haard te bewaken – zijn nauwelijks twee jaar geworden. Zij moesten door de dierenarts geëuthanaseerd worden vanwege ondraaglijk lijden. De vierde leeft nog, maar is er slecht aan toe.
Ziekte voorspelbaar
Dat deze Boerboels ziek werden, is geen domme pech. Integendeel: het was te voorspellen, want hun ras is totaal verziekt. De huidige populatie is in de jaren ‘80 van de vorige eeuw gefokt uit een populatie van slechts tachtig honden. Hierdoor is sprake van een grote mate van inteelt, en dus van veel erfelijke aandoeningen.
Ingenieur Ed Gubbels, specialist in de genetica van rashonden en voorheen werkzaam voor de Raad van Beheer, zegt hierover:
"Over de huidige wijze van fokken en selecteren hoeven we het niet meer te hebben. Het is duidelijk dat die ertoe leidt dat een groot percentage van de dieren in de volgende generatie gedoemd is pijn te lijden, dat bij grote aantallen dieren onnodig en vermijdbaar ‘letsel’ wordt veroorzaakt. Het is evenzeer duidelijk dat bij een toenemend inteeltniveau ‘de gezondheid en het welzijn van de dieren’ toenemend worden benadeeld. De vragen over de gevolgen van deze fokkerijpraktijken zijn al meer dan vijftig jaar geleden beantwoord. Niet alleen voor rashonden, het gaat om algemeen aangetoonde en erkende biologische principes."
Hij vervolgt:
“De gevolgen van dit fokkerijbeleid zien we bij vrijwel alle rassen. Ook de fokker die dat anders zou willen kan geen kant meer op. Elke volgende generatie opnieuw worden er weer combinaties gemaakt tussen steeds nauwer verwante ouderdieren met een steeds grotere kans dat beide drager te zijn voor dezelfde erfelijke defecten. We hebben inmiddels percentages erfelijk gehandicapte dieren bereikt die, in biologische zin, ‘onwezenlijk hoog’ zijn. Het woord ‘pech’ is hier volledig misplaatst, het gaat om structurele ontwrichting van genenpools.”
Door de enorme inteelt bij Boerboels is het dus niet meer de vraag óf maar wélke erfelijke aandoeningen zich zullen aandienen. Hond nummer 1 kreeg: knikstaart, navelbreuk en heupdysplasie met artrose van de heupen, hartruis ten gevolge van een aangeboren hartaandoening en patella luxatie. Ook had zij veel last van de verschijnselen van schijndracht, maar dit hoeft niet per se erfelijk te zijn. Bij hond nummer 2 openbaarde zich heupdysplasie met artrose van de heupen en later ook elleboogdysplasie. Honden 3 en 4 kregen ernstige gezondheidsproblemen door heupdysplasie met artrose van de heupen, voorstekruisbandlaesies door een afwijkende beenstand en primaire epilepsie.
Fokker ontkent verantwoordelijkheid
De fokker ontkent elke verantwoordelijkheid. Zij verhuist bovendien regelmatig, zodat hij de vele klagers met zieke rashonden kan afschudden. Daarna duikt zij steeds op een andere plek op en gaat verder met het fokken. Naast de ellende voor de dieren is sprake van een financiële schadepost door dierenartskosten. Deze bedragen in totaal meer dan € 10.000 en worden nu in een rechtszaak geclaimd.
