Dier&Recht heeft in hoger beroep de rechtszaak tegen een fokker van Duitse Herders verloren. Inzet was schadevergoeding voor medische kosten in het geval van twee Duitse Herders, broer en zus, die beide al op jonge leeftijd met ernstige heupdysplasie (versleten heupen) kampten. De medische kosten liepen in de duizenden euro’s.
Duitse Herders met heupdysplasie voldoen aan de verwachting
De rechtbank oordeelde dat het een algemeen bekend feit is dat Duitse Herders heupdysplasie kunnen krijgen, en dat zelfs dieren met heupdysplasie dus aan de verwachtingen voldoen. Bovendien was van tevoren het risico op heupdysplasie besproken. Om deze redenen hoeft de fokker geen schadevergoeding te betalen.
Duitse Herder is een ‘gebrekkig product’
Vreemd genoeg werd in dit geval door de rechter geoordeeld dat bepaalde erfelijke aandoeningen zo veelvuldig voorkomen binnen een bepaald ras, dat de aankoop van een hond van zo’n ras neerkomt op de aankoop van een ‘gebrekkig product’. Tegenwoordig adviseert de VDH (Vereniging voor fokkers en liefhebbers van Duitse Herdershonden) de bij haar aangesloten fokkers zelfs om standaard in de algemene voorwaarden op te nemen dat een Duitse Herder per definitie een gebrekkig product is! Dit om aansprakelijkheid te voorkomen, en dus vooral bedoeld om geen schadevergoeding te hoeven betalen.
Artikel 3.4 Besluit houders van dieren: wassen neus
Op de vraag of er sprake was van onzorgvuldig fokken, zijn de raadsheren niet of nauwelijks ingegaan. Evenmin op de eisen die artikel 3.4 Besluit houders van dieren stelt. Het bewust fokken met gebrekkige honden is in strijd met deze wet, en staat haaks op normale ethische normen. Een fokker dient zich maximaal in te spannen om gezonde honden te fokken.
Wat nu te doen?
Dier&Recht overweegt om bij de NVWA handhavingsverzoeken in te dienen tegen fokkers van Duitse Herders. Want als van tevoren al vaststaat dat pups van twee ouderdieren een grote kans hebben om ziek te worden, dan is het verboden om met die ouderdieren te fokken. Dat gaat zeker op voor Duitse Herders met hun aflopende ruggen.
Ook lijkt dit vonnis geschikt voor Kamervragen. Het illustreert helder hoe noodzakelijk het is dat de overheid normen opstelt voor het fokken van gezelschapsdieren (in dit geval rashonden).
Grootste verliezer
De grootste verliezer is de Duitse Herder zelf, dat mag duidelijk zijn. De hond is allerminst gebaat bij deze uitspraak.
