De meeste vleeskalveren zullen nooit in de wei grazen. Ze liggen niet op stro, maar op houten of betonnen roosters. Ze krijgen geen hooi of gras te eten, maar een emmertje met opgeloste poedermelk. In de Nederlandse kalverhouderij worden kalveren opzettelijk ziek en zwak gehouden.
Rosé- en witvleeskalveren
Jaarlijks worden er in Nederland 1,5 miljoen kalveren geslacht: 1 miljoen witvleeskalveren en een half miljoen rosékalveren. Witvleeskalveren worden geslacht op een leeftijd van zes maanden. Een rosékalf leeft iets langer en wordt geslacht op een leeftijd van acht à negen maanden. Het grootste verschil is echter niet de leeftijd, maar het voer.
Levenslang op rantsoen
Witvleeskalveren krijgen een ijzerarm dieet dat hoofdzakelijk uit melk(poeder) bestaat. Ruwvoer – dat de vezels bevat die nodig zijn voor een goede spijsvertering – krijgen ze in beperkte mate, veel te weinig om te voldoen aan hun natuurlijke behoefte. Dit structurele gebrek aan vezels veroorzaakt chronische maag- en darmstoornissen, zoals diarree, afwijkingen aan de pens en verteringsproblemen. Door het gebrek aan ijzer ontstaat bovendien (lichte) bloedarmoede, waardoor de dieren zich zwak voelen en vatbaar worden voor infecties.
De reden voor dit onnatuurlijke dieet? Hierdoor is het vlees minder doorbloed en wordt het licht van kleur. Sommige mensen denken dat licht kalfsvlees een betere smaak heeft. Rosékalveren krijgen meer ruwvoer, waardoor het vlees iets donkerder wordt, ofwel ‘rosé’.
Verveling
In de natuur eten kalveren zes à zeven keer per dag en zijn ze zo’n zeven tot acht uur per dag bezig met het zoeken naar vezelrijk voedsel en de vertering hiervan. Vleeskalveren krijgen maar twee tot drie keer per dag voer. Omdat dit totaal niet aansluit bij het natuurlijke graas- en herkauwgedrag van kalveren veroorzaakt dit ernstige verveling. Ze kunnen hun natuurlijke gedrag nauwelijks vertonen vanwege het gebrek aan vezels, en gaan daardoor afwijkend gedrag vertonen, zoals tongspelen, tongrollen of excessief likken aan de stangen en de voertrog. Duidelijke signalen van frustratie en een aangetast welzijn.
Dartelen in de wei?
Kunnen de kalveren dan op z’n minst dartelen in de wei en spelen met soortgenoten? Nee, een witvleeskalf zal nooit in een weide grazen: gras en aarde bevatten teveel ijzer. Dus slijten de kalveren hun leven in stallen, op harde houten of betonnen roostervloeren.
Vlees voor de export
Het dierenwelzijn is ernstig in het geding bij de productie van wit kalfsvlees, daarom verkopen Nederlandse supermarkten alleen nog rosé kalfsvlees. Toch worden er in Nederland jaarlijks bijna een miljoen witvleeskalveren vetgemest en geslacht. Waarom? Handel: de vraag vanuit het buitenland is groot.
Vind jij ook dat vleeskalveren recht hebben op een beter leven? Teken nu de petitie en strijd samen met ons voor beter dierenwelzijn voor kalveren!
