Engeland is zich rot geschrokken: uit onderzoek van de universiteit van Cambridge blijkt dat 24% van het kippenvlees besmet is met gevaarlijke, ESBL producerende E. colibacteriën. Een enorm hoog percentage, en wat nog schrikbarender is: het ligt 4 maal hoger dan in 2015.
Het jarenlange overmatige gebruik van antibiotica in de vee-industrie is een van de grote veroorzakers van antibioticaresistentie; daar zijn wetenschappers het inmiddels wel over eens. Wereldwijd wordt er voor gewaarschuwd en in Europa zijn er harde afspraken gemaakt: het gebruik van antibiotica in de veehouderij moet drastisch omlaag, als we de resistentie-ontwikkeling nog willen tegenhouden.
Onwerkzaam
Alleen dan kunnen we straks nog zieke mensen behandelen met goed werkende antibiotica. Er zijn namelijk reële waarschuwingen dat alle antibiotica over een jaar of 20 onwerkzaam zijn en dat mensen weer komen te overlijden aan bijvoorbeeld een verkoudheid of een ontstoken teen.
Waar hebben deze schrikbeelden en internationale afspraken toe geleid? Tot een verviervoudiging van de hoeveelheid resistente bacteriën op kippenvlees in Engelandse supermarkten!
Maar ja, dat is Engeland. Hoe zit het dan bij ons? Wat blijkt: in Nederland is het nog vele malen erger.
Besmet
De Universiteit Utrecht deed in 2011 een vergelijkbaar onderzoek. Het resultaat toen: 99% van de kip in Nederlandse supermarkten is besmet met ESBL-bacteriën. In hetzelfde jaar werd aangetoond dat 1 op de 5 patiënten besmet is met dezelfde ESBL bacterie die op het kippenvlees zit. Het is hoogstwaarschijnlijk dat het vlees de mensen besmet heeft.
De intensieve veehouderij werkte daarna aan het verminderen van het antibioticagebruik, maar dat lukt maar gedeeltelijk. Het bewijs ligt in de supermarkt: op dit moment is nog steeds de helft van het kippenvlees besmet. Twee keer zoveel dus, als in Engeland.
Opeengepakt
Dat stoppen met antibiotica niet lukt, is ook logisch: de dieren zitten met duizenden opeengepakt in een veel te kleine ruimte en ze groeien te hard om een fatsoenlijke weerstand te hebben. Wordt er één dier ziek dan verspreidt de infectie zich als een lopend vuurtje door de stal. Het enige blusmiddel dat dan beschikbaar is, zijn kilo’s antibiotica.
Antibioticaresistentie is daarmee een duidelijk signaal dat de veehouderij ziek is en ons ziek maakt.
