Bloedhond

Bloedhond
De bloedhond betaalt een hoge prijs voor zijn nieuwe uiterlijk.

Bloedhonden hebben een extreem schadelijk uiterlijk. Door hun enorme formaat hebben ze vaak last van pijnlijke gewrichten. De overtollige en zware huid veroorzaakt huidplooiontstekingen en oogziektes. Door de grote hangende oren zijn ze gevoelig voor oorontstekingen. 

Oogaandoeningen

De overtollige huid op en rond zijn kop zorgt ervoor dat de huid van de oogleden naar binnen of naar buiten krult (entropion en ectropion). Dit leidt tot pijnlijke oogontstekingen die alleen te verlichten zijn met dure operaties.

Oorontstekingen en huidplooidermatitis

De overtollige huid zorgt ook voor ontstekingen in de huidplooien. Daarbij heeft dit ras ook nog eens extreem lange en zware oren waardoor de honden al snel pijnlijke oorontstekingen oplopen die moeilijk te behandelen zijn en steeds terugkomen.

Pijnlijke heupen en ellebogen

Zoals alle grote hondenrassen krijgen bloedhonden vaak pijnlijke gewrichtsaandoeningen zoals heupdysplasie en elleboogdysplasie. Ze hebben dan levenslang pijnstillers nodig om de gewrichtspijn te onderdrukken.

Geschiedenis

De Belgische bloedhond was oorspronkelijk een relatief zware jachthond met een zeer goede neus. Hij wordt ook wel Sint-Hubertushond genoemd, naar de heilige schutspatroon van de jacht. Hij werd gefokt in de Sint-Hubertusabdij in de Belgische Ardennen. De populatie was altijd klein en exclusief. In de achtste eeuw gebruikten de adel en de hoge geestelijkheid deze honden voor de jacht. In de tiende eeuw werden er vanuit de Sint-Hubertusabdij elk jaar drie koppels van deze honden naar de Franse koning gestuurd, zo ontstond er ook in Frankrijk een populatie.

Willem de Veroveraar nam de Sint-Hubertushond in 1066 naar Engeland, waar het ras zich verder verspreidde. Dat is maar goed ook, want tijdens de Franse Revolutie (1789) werd de Franse adel uitgeroeid met alles wat daarbij hoorde.

De naam ‘bloedhond’ stamt uit de zestiende eeuw, mogelijk doordat hij van verre het bloed rook van aangeschoten wild. Er is echter ook een andere verklaring voor zijn naam: de bloedhond zou door ‘zuiver’ fokken ‘van zuiver bloed’ zijn.

Aan het begin van de 20e eeuw veranderde het Engelse jachtwezen zodanig dat de bloedhond overbodig werd. Een groep liefhebbers ging door met fokken, en bracht hun dieren naar hondenshows. Er werd doelbewust gefokt op een nog zwaardere hond, met langere oren en nog meer rimpels op het hoofd. De bloedhond betaalt een hoge prijs voor zijn nieuwe uiterlijk, in de vorm van talrijke levenslange aandoeningen.

Aantal bij dit ras bekende erfelijke aandoeningen
12
Risico

Zeer hoog risico op erfelijke aandoeningen

In de (vak)literatuur worden nog meer erfelijke aandoeningen genoemd. Vaak bestaat hiervoor weinig bewijs of komt de aandoening in Nederland zelden voor, dan wel is het ongerief nihil. Deze aandoeningen worden hier voor de volledigheid wel getoond, maar krijgen een score nul.

Aortastenose (vernauwing van de hoofdslagader) (1) BP
Cherry eye (opgezwollen derde ooglid) (1) CIDD
Degeneratieve myelopathie (aantasting ruggenmerg) (1) Orthopedic Foundation for Animals, 2011, DM
Ectropion (naar buiten gedraaide oogleden) (3) CIDD
Professionals Fokkerij, 2011
Peelman LJ, 2009
Elleboogdysplasie - grote hond (aandoening elleboog) (3) CIDD
Orthopedic Foundation for Animals, 2014, ED
IDID
Entropion (naar binnen krullende oogleden) (2) CIDD
IDID
Heupdysplasie - grote hond (ontwikkelingsstoornis heup) (4) Comphaire et al
CIDD
Orthopedic Foundation for Animals, 2014, HD
IDID
Huidplooidermatitis (ontsteking van huidplooien) (2) LICG, 2011
Peelman LJ, 2009
Keratoconjunctivitis sicca (ontsteking hoornvlies door gebrek aan traanvocht) (1) CIDD
Maag-dilatatie-volvulus (maagdraaiing) (6) Bell JS, 2014
CIDD
Evans KM et al., 2010
Glickman LT et al., 2000
Peelman LJ, 2009
IDID
Otitis externa (ontsteking uitwendige gehoorgang) (1) Professionals Diergeneeskunde, 2011
Patella luxatie (losse knieschijf) (1) Orthopedic Foundation for Animals, 2013, PL
Deel deze pagina