Rashond
Wie een mopshond koopt kijkt in eerste instantie misschien naar de prijs. Dat is niet verstandig want de kosten voor een hond blijven niet beperkt tot de aanschafprijs. De mopshond is een ras met veel erfelijke en fysieke aandoeningen die flinke medische kosten veroorzaken.
De mopshond is slachtoffer van de menselijke behoefte om het uiterlijk van dieren te bepalen. De prijs die de hond betaalt: levenslange benauwdheid, scheelkijken, oogontstekingen die blindheid kunnen veroorzaken, pijnlijke huidplooiontstekingen, wervelaandoeningen die kunnen leiden tot invaliditeit en ga zo maar door.
Illegaal gefokt
Omdat mopshonden met een te korte snuit ernstig lijden, zijn er wetten voor het fokken met deze honden. De lengte van de snuit moet minimaal 1/3e van de kop zijn en de neusgaten moeten open staan. Ook mag de hond in rust niet snurken bij het ademhalen. Het is verboden om te fokken met honden die niet voldoen aan al deze eisen. Als je ondanks alle ellende toch een mopshond puppy wilt, controleer dan goed of de pup voldoet aan de wettelijke eisen. Dan verlaagt het risico dat jouw hond benauwd door het leven moet gaan. Wij adviseren echter met klem om helemaal geen kortsnuitige hond te kopen.
Chronisch benauwd, moeite met eten
Behalve dat de honden benauwd zijn door de te korte en brede schedel (brachycephalie), biedt de platte snuit onvoldoende ruimte voor alle tanden en kiezen. Daardoor kunnen de honden vaak moeilijk eten en krijgen ze pijnlijke ontstekingen in de bek.
Oogziektes die lijden tot blindheid
Veel mopshonden hebben zulke ondiepe oogkassen dat de ogen er niet meer goed in passen. Die ogen puilen uit, staan vaak scheef en zijn kwetsbaar voor letsel. De oogziektes KCS ofwel keratoconjunctivitis sicca (te droge ogen), entropion (naar binnen krullende oogleden) en exposure keratopathie syndroom (oogleden kunnen niet sluiten) kunnen het hoornvlies permanent beschadigen en zelfs blindheid veroorzaken.
Wervelafwijkingen
De korte en gedrongen bouw van de mopshond gaat vaak samen op met wervelafwijkingen. Door de half aangelegde wervels komt het ruggenmerg onder druk. Dit is niet alleen zeer pijnlijk, het dier kan er ook invalide door worden. Het komt regelmatig voor dat een baasje dan kiest voor euthanasie.
Chiari malformatie en syringomyelie
Chiari malformatie en syringomyelie zijn aandoeningen waarbij de hersenen in het achterhoofdsgat worden gedrukt en er een blokkade ontstaat bij de ingang van het ruggenmerg. Dat veroorzaakt matige, ernstige, of helse (hoofd)pijn. Hondjes met hoofdpijn knijpen vaak met hun ogen, of krabben alsmaar aan hun oor. De symptomen kunnen zo vaag zijn dat een baasje niet merkt dat een hondje pijn lijdt. Maar het komt ook voor dat een hondje het uitgilt van de pijn, mank loopt of zelfs helemaal niet meer kan lopen. Als pijnstillers dan onvoldoende helpen is euthanasie de enige optie.
Geschiedenis
De mopshond is ontstaan in het Midden-Oosten, zo'n 2.500 jaar geleden. De voorloper van de mopshond zou bij de boeddhistische monniken in Tibet hebben geleefd, net zoals de voorloper van de shih tzu en Lhasa apso. Via Tibet, China en Japan kwam de mopshond uiteindelijk met de VOC naar Europa. De mopshond was in Nederland populair bij het koningshuis. Prins Willem van Oranje had een mopshondje dat altijd met hem meereisde. Dit hondje zou zelfs zijn leven hebben gered door de prins op tijd te wekken toen zijn kamp werd aangevallen door Spaanse overvallers. Ook in Frankrijk en Engeland was de mopshond populair: zowel Queen Victoria als Napoleon Bonaparte hadden een mopshond. Die oorspronkelijke mopshond had een normale snuit en had een veel gezonder uiterlijk dan het huidige misbaksel.
Hoewel de mopshond al in Nederland wordt gefokt sinds begin 20e eeuw, is de fokkerij pas serieus van start gegaan na de Tweede Wereldoorlog. Daarna zijn de uiterlijke kenmerken van de mopshond steeds extremer geworden en is de gezondheid van het dier hard achteruit gegaan.
Aantal bij dit ras bekende erfelijke aandoeningen
30
Risico
Zeer hoog risico op erfelijke aandoeningen
In de (vak)literatuur worden nog meer erfelijke aandoeningen genoemd. Vaak bestaat hiervoor weinig bewijs of komt de aandoening in Nederland zelden voor, dan wel is het ongerief nihil. Deze aandoeningen worden hier voor de volledigheid wel getoond, maar krijgen een score nul.